ഞാൻ കണ്ട ജീവിതം

സ്ത്രീകളെക്കുറിച്ച് പൊതുവെയുള്ള ധാരണകൾ പാടേ മാറ്റുന്ന ഒരു കൂട്ടം സ്ത്രീ സൗഹൃദങ്ങളാണ് എൻറേതെന്ന് പറഞ്ഞാൽ നിങ്ങൾക്കത് എത്രമാത്രം ദഹിക്കുമെന്നെനിക്കറിയില്ല.

ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ എന്ന സീരീസ് തുടങ്ങുമ്പോഴും ഞാൻ ജീവിതത്തിൽ 50 പെണ്ണുങ്ങളെ മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ, അഥവാ പെണ്ണുങ്ങളെ മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ എന്ന അരികുവത്കരണം വളരെ ദുഃഖകരമാണ്. പെണ്ണുങ്ങളേക്കാൾ കൂടുതൽ ആൺസുഹൃത്തുക്കൾ ഉണ്ടെന്ന് എൻറെ ആൺ സുഹൃത്തുക്കൾക്ക് വളരെ നന്നായി അറിയാം. ഒരു പക്ഷെ ഞാൻ ബന്ധങ്ങൾക്ക് കൽപ്പിക്കുന്ന വില തന്നെയാണ് എൻറെ സൗഹൃദങ്ങൾ നിലനിൽക്കാനുള്ള ഒരുകാരണം.

ബന്ധങ്ങളെ എങ്ങനെ നിലനിർത്താം എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള എൻറെ കാഴ്ചപ്പാട് :

പരസ്പര വിശ്വാസം, സ്നേഹം, ബഹുമാനം എന്നത് വളരെ പ്രധാനമാണ്.

സാഹചര്യത്തിനനുസരിച്ചു പെരുമാറാനും നിലപാടുകളിൽ ഉറച്ചു നിൽക്കാനും, പറഞ്ഞവാക്ക് പാലിക്കാനും, പരസ്പര ധാരണയോടെ മുന്നോട്ട് പോകാനും കഴിയണം.


ശാരീരികമായ മാനസികമായ ബലഹീനതകളെ മനസ്സിലാക്കുകയും ആത്മാർത്ഥമായ പിന്തുണ നൽകുകയും ചെയ്യുക.

പരസ്പരം കേൾക്കുക. ഉള്ളുതുറന്ന് സംസാരിക്കുകയും സംസാരിച്ചത് നമ്മളിൽ തന്നെ ഒതുങ്ങുകയും ചെയ്യുക.

ഇങ്ങനെ പൊതുവായി പറയാൻ ഒരുപാടുണ്ടെങ്കിലും എൻറെ അവരോടുള്ള സമീപനം തന്നെയാണ് എന്നിൽ ഇത്രയും വ്യത്യസ്തതയുള്ള ഒരുകൂട്ടം ആൺ പെൺ സുഹൃത്തുക്കൾ ലോകത്തിൻറെ പലഭാഗത്തായി വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്നത്.

കടിഞ്ഞാൺ വിട്ടുപോകുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങൾ

വർഷാവർഷം ശിശുദിനവും ശിശു സൗഹൃദവും കൊണ്ടാടുമ്പോഴും കൗമാരത്തിലേക്ക് പോലും എത്തിയിട്ടില്ലാത്ത ആൺ പെൺ കുഞ്ഞുങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്ന ഏറ്റവും പുതിയ കാലത്തിൻറെ പ്രശ്നങ്ങളിലേക്ക് ഒന്നിറങ്ങി നോക്കിയാലോ എന്ന ചിന്തയുടെ പുറത്താണ് ഇതെഴുതുന്നത്.

നേരിട്ട് കാര്യത്തിലേക്ക് കടക്കും മുമ്പ് ഒന്നുരണ്ട് കേസുകൾ ഓർമ്മവരുന്നത് കുറിക്കുന്നു :

രണ്ട് വലിയ കമ്പനികളുടെ തലപ്പത്തിരിക്കുന്ന ഭാര്യയും ഭർത്താവും അവരുടെ കുഞ്ഞു മോൾ. കൂട്ടിനൊരു കുഞ്ഞുവാവ വേണമെന്ന് അവൾ പലപ്പോഴും പറയുമെങ്കിലും കല്യാണം കഴിഞ്ഞ സമയത്തെ കൗതുകത്തിന് തോന്നിയ പരസ്പരമുള്ള ശരീരം പങ്കുവയ്ക്കലിലൂടെ കൈമാറിയ ബീജ സങ്കലനവും അതിലൂടെ നടന്ന രാസപ്രവർത്തനത്തിൻറെ ഫലമായി വളർന്ന ഭ്രൂണവും ഒരു ദിവസം മനുഷ്യരൂപത്തിൽ പൊക്കിൾ കൊടി ബന്ധം മുറിച്ചു സ്വാതന്ത്രമായപ്പോൾ ഒരു കുഞ്ഞു സുന്ദരിയായി മാലാഖകുട്ടിയായി അവർക്കിടയിൽ  നടന്നു. പരസ്പരം കുറ്റപ്പെടുത്തലും കണക്കുപറച്ചിലും ഈഗോയും കടന്നുകൂടിയപ്പോൾ മകൾക്കുമുന്നിൽ അഭിനയിക്കുന്ന രണ്ട് നല്ല അഭിനേതാക്കളായി അവർ ചുരുങ്ങാൻ തുടങ്ങി. മകളെ പിരിഞ്ഞിരിക്കാൻ പറ്റാത്തതുകൊണ്ട് മാത്രം ഒരുമിച്ചു ജീവിച്ചു മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നിൽ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്ന രണ്ട് ദമ്പതികൾ. ഇനിയൊരു കുഞ്ഞുവാവ അവൾക്ക് വേണമെങ്കിൽ ദിവ്യ ഗർഭം ധരിക്കേണ്ടി വരുമെന്ന് ആ പാവം കുഞ്ഞിനറിയുമോ...?

യുവതിയായിരുന്നു മായ നോർത്ത് ഇന്ത്യയിലെ വലിയൊരു സാമൂഹ്യ സംഘടനയിൽ പ്രവർത്തിക്കുകയായിരുന്നു. ഭർത്താവ് ശ്രീധർ അവിടെയുള്ള കോളേജിൽ പ്രൊഫസറും. അവർക്ക് എട്ട് വയസ്സുള്ള ഒരു മകനുമുണ്ട്. പലപല കുഞ്ഞു പ്രശ്നങ്ങൾ കാരണം ഒരിക്കലും ഒത്ത്‌പോകില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയപ്പോൾ മായ കുട്ടിയേയും കൂട്ടി നാട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു പോന്നു. രണ്ടു മൂന്നു മാസം പിടിച്ചു നിന്ന ശ്രീധറിന് മകനെ കാണാതെ വയ്യെന്നായപ്പോൾ ജോലിയും രാജിവെച്ചു നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിവന്നു. മായ ഇപ്പോൾ മെട്രോ നഗരത്തിൽ ജോലിയും നോക്കി ഒരു കുഞ്ഞു ഫ്ലാറ്റിൽ മറ്റൊരു വനിതാ സുഹൃത്തിൻറെ കൂടെ താമസിക്കുന്നു. എല്ലാ വാരാന്ത്യത്തിലും ഭർത്താവിൻറെ വീട്ടിൽ പോയി ഒരേമുറിയിൽ രണ്ടു കട്ടിലിൽ കിടന്നുറങ്ങി തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ കഴിഞ്ഞ രണ്ടുമൂന്ന് വർഷമായി അവർ സ്വന്തം മകനുമുന്നിൽ, രണ്ടുപേരുടേയും കുടുംബത്തിന് മുന്നിൽ, നാട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ കെട്ടിയാടുന്ന വേഷം കാണുമ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു നിസംഗത തോന്നുന്നു.

സ്നേഹിച്ചു ലാളിച്ചു വളർത്തിയ മകളെ പത്തൊൻപതാം വയസ്സിൽ പൊന്നും പണവും കൊടുത്ത് കെട്ടിച്ചുവിടുമ്പോൾ മമ്മദ്ക്ക ഒന്നേ ആലോചിച്ചുള്ളു മകളുടെ ഭാവി. വെറും ഒരാഴ്ചത്തെ കൗതുകത്തിന് അവൾക്കൊരു കുഞ്ഞിനേയും സമ്മാനിച്ചു അവൻ കടന്നു കളഞ്ഞു. അവന് വേണ്ടത് പെണ്ണിനെയല്ല, ആണിനെയാണ്. തലാക്കും ചൊല്ലി പോയപ്പോൾ അവൻ ഡിവോഴ്സ് മാത്രം കൊടുത്തില്ല. മറ്റൊന്നും കൊണ്ടല്ല, പേരുകേട്ട തറവാടിൻറെ മാനം കളയാതിരിക്കാൻ നാട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ അവൻറെ ഭാര്യയും കുട്ടിയും ആയി അവർ വേണം.

മൂന്ന് വ്യത്യസ്തമായ കേസുകളിൽപ്പെട്ട ഈ കുട്ടികൾ ഭാവിയിൽ വളർന്നു വരുമ്പോൾ എന്താകും അവസ്ഥയെന്ന് ഒരിക്കൽ പോലും ചിന്തിച്ചു നോക്കിയിട്ടുണ്ടോ നിങ്ങൾ.?

ഈ കുട്ടികളെ പരസ്പരം സ്നേഹിച്ചു കൊല്ലാൻ മാതാപിതാക്കൾ മത്സരിക്കുകയാണ്. ചോക്കളേറ്റും വീഡിയോ ഗെയിംസും തുടങ്ങി കുട്ടിയെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ കിട്ടുന്ന ഒരവസരവും പാഴാക്കുകയുമില്ല. ഒടുവിൽ കുട്ടികൾ ഈ സാഹചര്യം പരമാവധി മുതലെടുത്ത് മറ്റൊരു ലോകത്തേക്കെത്തുമ്പോഴേക്കും കൈവിട്ടുപോകുന്ന ഒരു ബാല്യം തിരിച്ചു പിടിക്കാനാവാതെ വരും.

ബാല്യം നന്നാവട്ടെ....  ഒപ്പം കൗമാരവും യൗവനവും വാർദ്ധക്യവും...
Child is the father of the man .

സ്ത്രീ = ധനം ?

"സ്ത്രീ" ധനമാണോ സ്ത്രീധനമാണോ വലുതെന്നു ചോദ്യം പലപ്പോഴും പലരും ചോദിച്ചു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നിട്ടും വിവാഹകമ്പോളത്തിൽ ലേലം വിളിയുമായി സ്ത്രീയും ധനവും തമ്മിൽ ഇപ്പോഴും മൽപ്പിടുത്തമാണ്.

രണ്ടു ജീവിത പങ്കാളികൾക്കിടയിൽ എന്താണ് ആഭരണങ്ങൾക്കും മറ്റ് ആഡംബര വസ്തുക്കൾക്കും കാര്യമെന്ന് ഇപ്പോഴും മനസ്സിലാകുന്നില്ല. ജീവിക്കാൻ പൈസ വേണം, പക്ഷെ സ്വന്തമായി അദ്ധ്വാനിച്ചു കാശുണ്ടാക്കി ഭാര്യയേയും കുഞ്ഞുങ്ങളേയും പോറ്റാൻ ഗതിയില്ലാത്തവന് സ്ത്രീധനവും കൊടുത്ത് സ്വന്തം മകളെ കെട്ടിച്ചു കൊടുക്കുന്ന അപ്പനമ്മമാരെയാണ് പറയേണ്ടത്.

അതിലും രസകരം മറ്റൊന്നാണ്. വർഷങ്ങളോളം പ്രണയിച്ചു വീട്ടുകാരുമായി സംസാരിച്ചുറപ്പിച്ചു നടത്തുന്ന വിവാഹത്തിന് പോലും നാട്ടുകാരെയും ബന്ധുക്കളെയും കാണിക്കാൻ ബാങ്കിൽ നിന്ന് കടമെടുത്തും വസ്തു വിറ്റും കിട്ടുന്ന പൈസ കൊണ്ട് ആഭരണവും മറ്റും വാങ്ങി കെട്ടിച്ചയക്കുമ്പോൾ പെൺ മക്കൾ മാത്രമുള്ള രക്ഷിതാക്കൾ ഓർക്കുന്നുണ്ടോ ഇനി ഇതെങ്ങനെ തിരിച്ചടയ്ക്കുമെന്ന്. അല്ല ഇങ്ങനനെയങ്ങ് പോയി ചത്തുകഴിഞ്ഞാൽ ബാങ്കുകാര് അതൊക്കെ എഴുതി തള്ളിക്കളയുമെന്നോ മറ്റോ വിചാരിക്കുന്നുണ്ടോ. കെട്ടിച്ചു വിട്ട മകൾ ഭർത്താവുമൊത്ത് അടിച്ചു പൊളിച്ചു വീടിനെക്കുറിച്ചു പോലും ഓർക്കാതിരുന്നാൽ ജപ്തിയാകും ഒടുവിൽ ഫലം.

പല പെൺകുട്ടികൾക്കും കല്യാണം കഴിഞ്ഞു പോയാൽ സ്വന്തം വീടിനെക്കുറിച്ചും വീട്ടുകാരെക്കുറിച്ചും യാതൊരു ബോധവും കരുതലും പൊതുവേ ഉണ്ടാകാറില്ല (അല്ലാത്തവരും ഉണ്ട്). രണ്ടോ മൂന്നോ പെൺകുട്ടികൾ ഉള്ള രക്ഷിതാക്കൾ മൂന്നെണ്ണത്തിനേയും കെട്ടിച്ചു വിടുന്നതോട് കൂടി സത്യത്തിൽ പാപ്പരാകുന്ന അവസ്ഥയും കടങ്ങളുടെ മുകളിൽ കടമായി ഊണും ഉറക്കത്തിലും ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് സ്വസ്ഥതയും നഷ്ടപ്പെട്ട് മരിക്കേണ്ട അവസ്ഥ വരുന്നത് ഒരുപാട് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. സ്ത്രീധവും കൊടുത്ത് കെട്ടിച്ചു വിട്ട പെൺ മക്കൾ ഒരാൾ കാനഡയിലും മറ്റൊരാൾ അമേരിക്കയിലും പിന്നൊരാൾ ലണ്ടനിലും ആണെന്ന് നാട്ടുകാരോടും ബന്ധുക്കളോടും വീമ്പടിച്ചു നടക്കുമ്പോഴും വല്ലപ്പോഴും ഒരിക്കൽ സുഖമാണോ എന്നുപോലും വിളിച്ചു ചോദിക്കുന്നില്ലെന്ന് ആ പാവങ്ങൾക്കല്ലേ അറിയൂ.

സ്ത്രീധനം വാങ്ങിപ്പോയ ഏതെങ്കിലുമൊരു പെൺകുട്ടി അത് തിരിച്ചടയ്ക്കാൻ സ്വന്തം രക്ഷിതാക്കൾക്ക് പൈസ അയച്ചു കൊടുത്തിട്ടുണ്ടോ..? എത്രപേർ അതിനെക്കുറിച്ചു അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ട്.?

ഇതിന് വിപരീതമായി സംഭവിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളും ഇവിടെ പറയാതിരിക്കാൻ വയ്യ.

ഒന്നുമില്ലാത്ത കുടുംബത്തിലെ പെൺകുട്ടിയെ ആരുമറിയാതെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുപോയി സ്വർണ്ണവും പണവും നൽകി നാട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് താലിയും ചാർത്തി കൊണ്ടുവരുന്ന ആൺകുട്ടികളും ഉണ്ട്. സ്വന്തം ഭാര്യയുടെ കുടുംബത്തെ മൊത്തമായി ഏറ്റെടുത്ത് സ്വന്തം കുടുംബമായി കണ്ട് താഴെയുള്ള കുട്ടികളെക്കൂടി പഠിപ്പിച്ചു വലിയ നിലയിലെത്തിച്ചു മരുമകനല്ല താൻ, മകനാണ് എന്ന് കർമ്മം കൊണ്ട് തെളിയിക്കുന്ന ആൺകുട്ടികളും ഉണ്ട്. കല്യാണം കഴിഞ്ഞു പോയാലും സ്വന്തം വീടിനെയും ഭർത്താവിൻറെ വീടിനെയും വേർതിരിച്ചു കാണാതെ വളരെ തന്ത്രപൂർവ്വം മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുന്ന തന്ത്രശാലികളായ പെൺകുട്ടികളും ധാരാളമുണ്ട്.

നാം എവിടെയാണ് അപ്പോൾ അധ:പതിച്ചു പോയിരിക്കുന്നത്. പെൺകുട്ടികൾ ബാധ്യതയാണോ. ബാല്യകാലത്ത് മാത്രം സ്നേഹവും ലാളനയും ആവോളം നൽകി വളർത്തി വലുതാക്കി കഴിഞ്ഞാൽ അവളൊരു ബാധിതയാണോ...? ബാധ്യത ഒഴിവാക്കാനാണോ മുന്നും പിന്നും ആലോചിക്കാതെ പെൺകുട്ടികളെ ഒരുത്തനെ പിടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്നത്?

എത്ര വിപ്ലവം പറഞ്ഞു നടക്കുന്നവരും വിവാഹത്തിൻറെ കാര്യം വരുമ്പോൾ ജാതി, മതം, ജാതകം തുടങ്ങി ഓരോ മതത്തിൻറെയും വിശ്വാസപ്രമാണങ്ങളുടെ കെട്ടുപാടുകളിൽ നിന്ന് മാത്രമേ ചിന്തിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുള്ളൂ. എന്നിട്ട് കുറേ ന്യായീകരണവും ഉണ്ടാകും. പെൺകുട്ടിയുടെയോ ആൺകുട്ടിയുടെയോ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങൾക്ക് പോലും പ്രസക്തിയില്ലാത്ത ഒത്തിരി വിവാഹങ്ങൾ നടക്കുന്നുണ്ട്.

അതിലും രസമാണ് വിവാഹ നിശ്ചയം അഥവാ വിവാഹത്തിന് മുമ്പ് വീട്ടുകാർ തമ്മിൽ ഔദ്യോഗികമായി പറഞ്ഞുറപ്പിക്കൽ ചടങ്ങ്. ഇത് എല്ലാ മതങ്ങളിലും ഉണ്ട്. ഈ ചടങ്ങ് നടക്കുന്നതോട് കൂടി രണ്ട് വീട്ടുകാരും ആചാരപ്രകാരം ബന്ധുക്കളായി എന്നാണ് നാട്ടുനടപ്പ്. കല്യാണം വരെയുള്ള കാലയളവ് നീണ്ട ഇടവേളയാണെങ്കിൽ പെൺകുട്ടിയും ആൺകുട്ടിയും തമ്മിൽ സംസാരിക്കുകയും കാണുകയും ചെയ്യുന്നതോട് കൂടി കല്യാണത്തിന് മുൻപ് തന്നെ ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കലും ഒത്തുപോകില്ലെന്ന് പരസ്പരം മനസ്സിലാക്കി പിരിയാൻ തീരുമാനിച്ചാൽ പോലും അഭിമാന പ്രശ്നത്തിൻറെ പേരിൽ തറവാട്ടു മഹിമയുടെ പേരിൽ, കൊടുത്ത വാക്ക് പാലിക്കാൻ വേണ്ടി നിർബന്ധിച്ചു കെട്ടിക്കുന്ന കാഴ്ചകൾ ധാരാളം. ഒടുവിൽ സംഭവിക്കുന്നതോ. രണ്ടും രണ്ടു വഴിക്കാവുകയെന്ന തീരുമാനത്തിലേക്ക് തന്നെ. അതിൽ കുറേപ്പേരെങ്കിലും സഹിച്ചും പൊറുത്തും ജീവിക്കുന്നുമുണ്ട്. അതിന് കാരണങ്ങൾ പലതാണ്.

വീട്ടിൽ നിന്ന് കഷ്ട്പ്പെട്ടു കെട്ടിച്ചയക്കുന്ന പല പെൺകുട്ടികളും ആരോടും ഒന്നും പറയാതെ പലതും സഹിച്ചു ജീവിക്കുന്നുണ്ട്. മറ്റു ചിലർക്കിടയിൽ സംഭവിക്കുന്നത് കുട്ടികൾ എന്ന ബാധ്യതയാണ്. ഫലമോ ഭാര്യ തോന്നിയപോലെ അവരുടേതായ ലോകത്തും ഭർത്താവ് അവൻറേതായ ലോകത്തും ജീവിച്ചു ജീവിതം ഉത്സാഹഭരിതമാക്കുന്നു.

ഇതൊക്കെയും കണ്ടിട്ടും കേട്ടിട്ടും അറിഞ്ഞിട്ടും ഒരു രക്ഷിതാക്കളെങ്കിലും മാറി ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടോ? ഒരു പെൺകുട്ടിയോ ആൺകുട്ടിയോ മാറി ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടോ...?

വീട്ടിലേക്കൊന്ന് ഫോൺ ചെയ്തു നോക്കൂ... ഒന്നന്വേഷിക്കൂ....

പ്രണയം വികാരങ്ങൾക്ക് വഴിമാറുമ്പോൾ

നിൻറെ യൗവ്വനം നീയുടച്ചു കളയരുത്,
വിവാഹമെന്ന സങ്കൽപ്പത്തെ മറന്നേക്കുക...
മതി മറന്നാടുക, മരണം വരെ...

എങ്ങനെയാണ് ഒരു പെൺകുട്ടിക്ക് കല്യാണം കഴിയുമ്പോൾ സ്വാതന്ത്ര്യം നഷ്ടപ്പെടുന്നത്...?

കല്യാണം കഴിയുന്നതുവരെ അച്ഛനുമമ്മയും പറഞ്ഞു പഠിപ്പിക്കുന്നത് കല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ നിനക്ക് എന്തും ചെയ്യാലോ, എവിടെയും പോവാലോ എന്ന്. രക്ഷിതാക്കൾക്ക് നൽകാൻ പറ്റാത്ത എന്ത് സ്വാതന്ത്ര്യമാണ് തങ്ങളുടെ മകളുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കയറി വരുന്ന ഒരാൾക്ക് നൽകാൻ കഴിയുക. എന്തൊക്കെ വിപ്ലവം പറഞ്ഞു നടക്കുന്നവനും വീട്ടിൽ കയറി വരുമ്പോൾ തിന്നാൻ ഉണ്ടാക്കി കൊടുക്കാനും അലക്കി കൊടുക്കാനും കിടന്നു കൊടുക്കാനും കെട്ടിയവൾ (കെട്ടിയ) വേണം. ഒരൊറ്റ ദിവസം അവൾ തയ്യാറല്ല എന്നു പറഞ്ഞാൽ....??? 

നമ്മുടെ മുന്നിൽ കളിച്ചു ചിരിച്ചു നടക്കുന്ന പലരുടെയും ജീവിതം വളരെ ശോകമാണ്... കഷ്ടമാണ്. ഇത് പ്രായമാകുംന്തോറും പുളിച്ചു തികട്ടിയത് പോലെ പുറത്തു വന്നാലും ഛർദ്ദിക്കാനും വയ്യ, ഇറക്കാനും വയ്യാത്തൊരവസ്ഥായാണ് പലർക്കും അവരുടെ ജീവിതം.

Yes, Marriage is legal punishment...

ഇതിനിടയിൽ പലരും ജീവിക്കുന്നത് കുട്ടികൾ എന്ന സെൻറിമെൻസ്, അല്ലെങ്കിൽ ബാധ്യത അതുമല്ലെങ്കിൽ തൻറെ രക്തത്തോട് മാത്രമുള്ള അടക്കാനാവാത്ത സ്നേഹം, വാത്സല്യം ഒന്നുകൊണ്ട് മാത്രമാണ്.

ഒരുമിച്ചൊരുമുറിയിൽ രണ്ടിടത്തായി കിടക്കുന്ന ഭാര്യയും ഭർത്താവും വർഷങ്ങളോളം ആളുകളുടെ മുന്നിൽ മാതൃകാ ദമ്പതിമാരായി കഴിയുന്നത് ചില കെട്ടുപാടുകൾ കൊണ്ട് മാത്രമാണ്. സമൂഹം, ചുറ്റുപാടുകൾ, ബന്ധുക്കൾ, സുഹൃത്തുക്കൾ, തറവാട്ട് മഹിമ, തുടങ്ങിയ നൂറ് നൂറ് കെട്ടുപാടുകൾ മുന്നിലുള്ളത് കൊണ്ടും സമൂഹമെന്ന സദാചാരിയെ പേടിയുള്ളത് കൊണ്ടുമാണ്.

ഇന്ത്യയിൽ പൊതുവെ വിവാഹമെന്നത് സെക്സ് ചെയ്യാനുള്ള ലൈസൻസ് മാത്രമാണെന്ന് തോന്നിപ്പോകും വിധമാണ് കാര്യങ്ങൾ പോകുന്നത്. തിളച്ചു നിൽക്കുന്ന പ്രായത്തിൽ തോന്നുന്ന ഒരുതരം ഇൻഫാക്ച്യുവേഷൻ എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം. അത് ശരീരത്തോടുള്ള ആർത്തിയും കാമവെറിയുമാണ്. അത് കഴിഞ്ഞാൽ തീരും എല്ലാം. അതിനിടയിൽ സ്വന്തം ഭാര്യയായത് കൊണ്ട് മാത്രം കോണ്ടം പോലുമുപയോഗിക്കാതെ ലൈംഗീക ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നത് കൊണ്ട് പറ്റിപോകുന്നതാണ് കുഞ്ഞുങ്ങളെന്ന പ്രതിഭാസം. പകുതിയിലധികവും ഒരു കുഞ്ഞിക്കാലുകാണാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടായിട്ടൊന്നും അല്ല ഭാര്യയുമായി ലൈംഗീക ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നത്. മാനസികമായും ശാരീരികമായും തൃപ്തിപ്പെടൽ. പിന്നീട് ആലോചിക്കുമ്പോൾ തെറ്റായിപ്പോയി എന്ന തുറന്നു പറച്ചിലിലേക്ക് എത്തുന്ന ദുരവസ്ഥ.

ഇതിൽ വളരെ ചുരുക്കം ചിലർ മാത്രമാണ് ജീവിതാവസാനം വരെ പരസ്പരം പ്രണയിച്ചു ജീവിക്കുന്നത്. ബാക്കി പലതും അഡ്ജസ്റ്റുമെൻറുകൾ മാത്രമാണ്.

പല വിവാഹങ്ങളും പരസ്പര ഇഷ്ടത്തോട് കൂടിയല്ല നടക്കുന്നത്. ഏറെ കാലം പ്രണയിച്ച വ്യക്തികൾ പിരിഞ്ഞു വീട്ടുകാർ കണ്ടെത്തുന്ന വ്യക്തിയെ കല്യാണവും കഴിച്ചു ജീവിക്കുമ്പോഴാണ് നിരാശ വരികയും പിന്നീട് വഴിവിട്ട ജീവിതത്തിലേക്കു നയിക്കുന്നത്.

ഒളിച്ചോട്ടം ഒരു പ്രതിഭാസമേ അല്ലാതായി കഴിഞ്ഞു. പ്രത്യേകിച്ചും കല്യാണം കഴിഞ്ഞ പെൺകുട്ടികൾ. അവിഹിത ബന്ധങ്ങൾക്ക് ന്യായീകരണങ്ങളുണ്ട്. ഒരേ സമയം ഒന്നിലധികം വ്യക്തികളോട് തോന്നുന്ന വഴിവിട്ട ബന്ധം പോലും ഒരു പ്രശ്നമല്ലാതായി കഴിഞ്ഞു...

ഇതിനിയൊക്കെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നവരെ സദാചാരവാദികളെന്ന് മുദ്രകുത്തപ്പെടുകയും പുതു തലമുറയുടെ ജീവിത ശൈലിയോടുള്ള പഴയ തലമുറയുടെ വൃത്തികെട്ട മാനോഭാവമെന്നുമൊക്കെ പലരും വിശേഷിക്കുമെങ്കിലും നമ്മൾ ജീവിക്കുന്നയിടം യൂറോപ്പ്യൻ രാജ്യമൊന്നുമല്ല. ഇന്ത്യയാണ്, സർവ്വോപരി കേരളമാണ്. കുറേയധികം മൂല്യങ്ങളിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവരും കുടുംബമെന്ന മനോഹരമായ പക്ഷിക്കൂടിൽ പരസ്പരം സ്നേഹം പകിട്ടെടുത്ത് ഉള്ളത് കൊണ്ട് ഓണം പോലെ ജീവിക്കുന്ന ഒരു പാരമ്പര്യമാണ് ഇവിടെയുള്ളത്.

കല്യാണം കഴിഞ്ഞ ഒരു യുവതി പറഞ്ഞതിങ്ങനെയാണ്, "അങ്ങനെ അഭിനയിച്ച് അഭിനയിച്ച് എപ്പോഴോ ഒരിക്കൽ എന്നെ തന്നെ എനിക്ക് നഷ്ടമാകും... എനിക്കിപ്പോൾ അങ്ങനെയേ പറയാൻ പറ്റൂ, മുമ്പായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാനും മറ്റുള്ളവരെ പോലെ പറഞ്ഞേനെ..."

ഒരാളുടെ ശരി മറ്റൊരാളുടെ തെറ്റും, മറ്റൊരാളുടെ തെറ്റ് വേറൊരാൾക്ക് ശരിയും ആയിരിക്കും...
അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഏതാണ് ശരി ഏതാണ് തെറ്റ് എന്ന് ആർക്കും കൃത്യമായി നിർവ്വചിക്കാൻ പറ്റില്ല...

©മോഹൻദാസ് വയലാംകുഴി

#life #lifequotes #adjustmentlife #mentalhealth #relationship #lifeisbeautiful #maritalrelationship #MohandasVayalamkuzhy

ഭൂമിയിൽ ഞാൻ കണ്ട മാലാഖ

 Episode -15 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

ഇടയ്ക്കുള്ള യാത്രയ്ക്കിടയിൽ ഒരു റിഹാബിലിറ്റേഷൻ സെൻററിൽ പോകാൻ ഭാഗ്യമുണ്ടായി. ഒരു കല്യാണത്തിന് പോയ സമയത്ത് അവിടെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ഒരു ഫാദർ ഞങ്ങളെ നിർബന്ധിച്ചു കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയതായിരുന്നു.

അവിടെയുള്ളവരൊക്കെ തന്നെ ജീവിതത്തിൻറെ ഏറ്റവും നല്ല സുവർണ്ണ നിമിഷങ്ങളിലൂടെ കടന്നു പോയി അപ്രതീക്ഷിതമായ അപകടത്തിൽ നട്ടെല്ലിന് ക്ഷതമേറ്റ് അരയ്ക്ക് കീഴെ തളർന്നവരായിരുന്നു. ഓരോ വ്യക്തികളുടെയും കഥകൾ ഓരോ നിറമായിരുന്നു.

കൂട്ടത്തിലൊരു ചേട്ടനുണ്ടായിരുന്നു. കഴുത്തിന് കീഴെ തളർന്നിരുക്കുന്ന വളരെ ദയനീയമായ അവസ്ഥ. പക്ഷെ മുഖത്തുള്ള പ്രകാശം കണ്ടാൽ അറിയാം ജീവിതത്തെ ഇത്രയും പോസറ്റിവ് ആയി കാണുന്ന ഒരു വ്യക്തി വേറെയുണ്ടാവില്ലെന്ന്. എല്ലാവർക്കും ആരെങ്കിലുമൊക്കെ ഒരു ബൈ സ്റ്റാൻഡർ അവിടെ ഉണ്ട്. ചേട്ടൻറെ ബൈ സ്റ്റാൻഡർ ആയി അവിടെ നിൽക്കുന്നത് അവരുടെ ഭാര്യയാണ്.

അവരുടെ കഥ കേൾക്കാൻ എനിക്ക് വളരെയധികം ജിജ്ഞാസയുണ്ടായി...

വിദേശത്ത് ജോലി ചെയ്യുകയായിരുന്ന ചേട്ടൻ ഏതൊരു പ്രവാസിയെ പോലെ കല്യാണമെന്ന മോഹവുമായി നാട്ടിൽ വരികയും കല്യാണം കഴിക്കുകയും ചെയ്തു. ഹണിമൂൺ ആഘോഷിച്ചു അമ്പത്തിയഞ്ചാമത്തെ ദിവസം മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ വിദേശത്തേയ്ക്ക് തിരിച്ചു പോയ ചേട്ടൻ അമ്പത്തിയെട്ടാമത്തെ ദിവസം ഒരു അപകടത്തിൽ ഗുരുതരമായി പരിക്കുപറ്റി നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയെത്തി. നിർഭാഗ്യമെന്ന് പറയട്ടെ, നട്ടെല്ലിന് ഗുരുതരമായ പരിക്ക് പറ്റി അരയ്ക്ക് കീഴേയും പിന്നെ ഭാഗികമായി കഴുത്തിന് താഴേക്കും തളർന്ന് പോയി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കല്യാണം കഴിഞ്ഞു ഏതാനും മാസങ്ങൾ മാത്രമായ ചേച്ചിയെ താനിനി ഒരിക്കലും പഴയ പോലെ ആകില്ലെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തിയെങ്കിലും ഒഴിവാക്കി പോകാൻ അവർ തയ്യാറായില്ല. രണ്ട് മൂന്ന് വർഷത്തോളം ശരിക്കും വെറുപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു. എന്നിട്ടും പോകില്ലെന്ന് വാശി പിടിച്ചു. ഇനിയും തന്നെ പോകാൻ പറഞ്ഞാൽ ചത്തു കളയുമെന്ന് ഭീഷണി മുഴക്കിയപ്പോൾ അവരെ പിന്തിരിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ചു. അങ്ങനെയാണ് രണ്ടുപേരും ജീവിക്കാൻ ആഗ്രഹം പ്രകടിപ്പിച്ചു റീഹാബിലിറ്റേഷൻ സെൻററിൽ എത്തിയത്. ഇപ്പോൾ അവരുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു പന്ത്രണ്ട് വർഷം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ചേട്ടൻറെ പരിചരണം കൂടാതെ റീഹാബിലിറ്റേഷൻ സെൻററിലെ മറ്റു കാര്യങ്ങൾ കൂടി ഭംഗിയായി ഒരു സങ്കടവുമില്ലാതെ ഏറ്റവും സന്തോഷവതിയായി ചെയ്യുന്നത് കാണുമ്പോൾ, അവരുടെ മുഖത്ത് തുടിക്കുന്ന ആ പ്രകാശം കാണുമ്പോൾ നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കാം. അവർ നൂറ് ശതമാനവും സന്തോഷവതിയാണെന്ന്.

ആ പടികളിറങ്ങുമ്പോൾ ചുറ്റും കൂടി നിന്നവർ എന്നെ നോക്കി കൈവീശി കാണിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാനൊന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി, കൂട്ടത്തിൽ ആ ചേച്ചിയുടെ ചുറ്റും ഒരു ദിവ്യ പ്രകാശം...

ഒരു പക്ഷെ ഭൂമിയിലേക്കിറങ്ങി വന്ന മാലാഖയായിരിക്കും അവരെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി...!!

#angel #earth #life #lifequotes #pwd #personswithdisability #paraplegia #legparalysis

നിങ്ങൾ സമൂഹ മാധ്യമങ്ങളിൽ സജീവമാണോ...? നിങ്ങൾക്ക് ആൺ/പെൺ സുഹൃത്തുക്കൾ ഉണ്ടോ...?

സുഹൃത്തുക്കളെ,

നിങ്ങൾ ഒരു സാമൂഹ്യ ജീവിയാണോ (Social Animal) ? എങ്കിൽ തീർച്ചയായും പാലിക്കേണ്ട കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ട്.

1. ആദ്യം മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്, സോഷ്യൽ മീഡിയ എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യണം എന്നാണ്.

നിങ്ങളുടെ അച്ഛൻ/ അമ്മ/ സഹോദരങ്ങൾ/ ബന്ധുക്കൾ/ ഭാര്യ/ ഭർത്താവ്/ മക്കൾ തുടങ്ങിയ ആളുകളെ ഈ ഇടത്തിൽ വേണോ വേണ്ടയോ എന്ന് ആദ്യം തീരുമാനിക്കുക. കാരണം അവർ നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തല്ല. ഇനി അഥവാ അവർ ഉണ്ടെങ്കിൽ അവരെ എവിടെ നിർത്തണം എന്ന് നമ്മൾ ആദ്യം തീരുമാനിക്കുക.

സുക്കർ ബർഗ് അദ്ദേഹത്തിൻറെ ബന്ധുക്കളോട് കൂട്ടുകൂടാനല്ല ഇത്തരമൊരു പ്ലാറ്റ് ഫോം ഉണ്ടാക്കിയത്. അദ്ദേഹത്തെ കോളേജിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കിയപ്പോൾ അവരോട് കൂട്ടുകൂടാൻ നെയ്തെടുത്ത ഒരു പക്ഷിക്കൂട് ഇന്ന് ലോകം മൊത്തം പടർന്ന് പന്തലിച്ചു ടാഗോറിൻറെ വിശ്വവിദ്യാലയത്തിൻറെ കവാടത്തിൽ എഴുതിവെച്ച വരികൾ പോലെ "എത്ര വിശ്വം ഭവത്വെക നീഡം" (ഇവിടെ ലോകം പക്ഷിക്കൂട് പോലെ ശോഭിക്കുന്നു).

കാലാകാലങ്ങളിൽ മാറ്റം വരുത്തി വരുത്തി നമുക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള രീതിയിൽ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന ഇടമാക്കി മാറ്റിയിട്ടുണ്ട്. താൻ പാതി ദൈവം പാതി എന്ന് പറയുന്നത് പോലെ സുക്കർബർഗിൻറെ പാതി കഴിഞ്ഞു. ഇനി നിങ്ങളാണ് തീരുമാനിക്കേണ്ടത്.

ഇവിടെ വന്ന് ലോകത്തെ മാറ്റി മറിച്ചു കളായാമെന്നൊന്നും ചിന്തിച്ചേക്കരുത്. ഇതിനെ ഏതൊക്കെ രീതിയിൽ ഉപയോഗിക്കാം എന്ന് മാത്രം ചിന്തിക്കുക.

നല്ലത് ചീത്ത എന്നൊന്നുമില്ല. അതിനെ എങ്ങനെ സമീപിക്കുന്നു എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കും.

മതം, രാഷ്ട്രീയം, വിശ്വാസം ഇതൊക്കെ പല കാലഘട്ടത്തിൽ പല രീതിയിൽ പല സ്വഭാവത്തിൽ മനുഷ്യരെ സ്വാധീനിച്ചു കൊണ്ടിക്കുമ്പോൾ അവരുടെ പേരുമാറ്റത്തിലും അത് പ്രകടമാകും.

അമിതമായ വിശ്വാസങ്ങൾ, പ്രതീക്ഷകൾ എല്ലാം മനസ്സിനെ മദിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും.

സദാചാരക്കാരും, നുണയന്മാരും, വായിനോക്കികളും, ദോഷൈകദൃക്കുകളും, ആങ്ങളമാരും, ജിഹാദികളും, രക്ഷാധികാരികളും, മൂട് താങ്ങികളും, എല്ലാം എല്ലാം ഉള്ള ഇടത്തിൽ കാല് കുത്തുമ്പോൾ അവനവൻ ശ്രദ്ധിക്കുക.

നിങ്ങളുടെ മൂഡ് (Feelings) മൊത്തമായി വിളമ്പേണ്ട ഇടമല്ല ഇത്തരം ഇടങ്ങൾ. എങ്കിലും പറയേണ്ടത് ഇടംവലം നോക്കാതെ വെട്ടിത്തുറന്നു പറയുകയും ചെയ്യാം.

നിങ്ങളേത് തരക്കാരായിരുന്നാലും സഭ്യതയുടെ, മാന്യതയുടെ, വിവേകത്തോടെ പെരുമാറേണ്ട ബാധ്യത ഉണ്ടെന്നുള്ളത് സ്വയം ഓർമ്മിക്കുന്നത് നല്ലത്.

ഒരാളേയും ഒറ്റയടിക്ക് വിലയിരുത്തിക്കളയരുത്. പതുക്കെ നിരീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുക. ഒരാളുടെ പകുതിയിൽ അധികം സ്വഭാവവും അയാളുടെ ആദ്യം മുതൽ അവസാനം വരെയുള്ള എഴുത്തും ചിത്രങ്ങളും, ഷെയർ ചെയ്തിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളും ഓരോ സാഹചര്യങ്ങളിൽ പ്രതികരിക്കുന്ന രീതിയുമൊക്കെ ശ്രദ്ധിച്ചാൽ മനസ്സിലാകും. അവിടെയും ബുദ്ധിപരമായ കരുനീക്കം നടത്തുന്നവർ ഉണ്ടാകാം (കക്കാനറിയുന്നവൻ നിക്കാൻ പഠിക്കണം).

സെൽഫ് പ്രമോഷനും ബിസിനസ് പ്രമോഷനും നടത്താൻ പറ്റിയൊരു ഇടമാണ് ഇതെന്ന് കൂടി മനസ്സിലാക്കുക. ഒപ്പം ചില നല്ല കാര്യങ്ങളും കൂടി നടക്കുന്നുവെന്നത് പറയാതിരിക്കാനാവില്ല.

ഇച്ചിരി ധൈര്യവും, ചങ്കുറ്റവും സ്പോർട്സ് മാൻ സ്പിരിറ്റും ഉണ്ടേൽ, വരും വരായ്കകളെ മുന്നിൽ കണ്ട് സ്വയം പ്രതിരോധം തീർക്കാൻ കഴിവുള്ള ആർക്കും ഇവിടെ നിലനിൽക്കാനും ആർമ്മാദിക്കാനും കഴിയുമെന്നതിൽ യാതൊരു സംശയവുമില്ല.

2. വീട്ടുകാരെ, നാട്ടുകാരെ, ബന്ധുക്കളെ, സുഹൃത്തുക്കളെ എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യണം...?

എവിടെയും നിങ്ങളുടെ വ്യക്തമായ നിലപാടുകൾ കൃത്യതയോടെ അവതരിപ്പിക്കുകയും കമ്മ്യൂണിക്കേഷൻ മിസ്റ്റെക്ക് പരമാവധി കുറച്ചു പറയുന്നത് വ്യക്തതയോടെ മുഖത്ത് നോക്കി പറയുക.

ബ്ലോക്ക് ചെയ്യേണ്ടവരെ ബ്ലോക്ക് ചെയ്യുക. ചില ബന്ധങ്ങൾക്ക് കൃത്യമായ പരിധി നിർണയിക്കുക. ബന്ധങ്ങൾ ബന്ധനങ്ങളാവാതെ അതാത് സമയത്ത് തുറന്നു പറയുക.

അനാവശ്യ സമയത്തും, അസമയത്തും നിങ്ങളുടെ ഇടത്തിൽ കടന്നു വരാതിരിക്കാൻ ശ്രദ്ധിക്കുക. താത്പര്യമില്ലെങ്കിൽ ഒഴിവാക്കുക.

പരമാവധി നേരിട്ടോ, സുഹൃത്തുക്കൾ മുഖേനയോ അറിയുന്നവരെ മാത്രം സുഹൃത്തുക്കളാക്കുക.

NB : നിങ്ങളുടെ അച്ഛൻ/ അമ്മ/ മക്കൾ/ ഭാര്യ/ ഭർത്താവ്/ ബന്ധുക്കൾ നിങ്ങളുടെ ലിസ്റ്റിൽ ഇടം പിടിക്കുകയും നിങ്ങളിടുന്ന സ്റ്റാറ്റസിന് "പൊളിച്ചു മുത്തേ" എന്ന് കമന്റിടും എന്നുറപ്പുണ്ടെങ്കിൽ ധൈര്യപൂർവ്വം അവരെ നിലനിർത്തിക്കോളൂ, നിങ്ങളുടെ തള്ളലുകൾ നിർബാധം തുടർന്നോളൂ.

എന്ന്

ഒപ്പ്

മോഹൻദാസ് വയലാംകുഴി

#socialmedia #life #relationship #socialmedialife #usageofsocialmedia #facebook #instagram #linkedin

കോൺട്രാക്റ്റ് പ്രണയം

 Episode -14 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

കരാർ പ്രകാരം  ആറ് മാസത്തേക്കും ഒരു വർഷത്തേക്കും പ്രണയിക്കുന്നവരെ ആർക്കെങ്കിലും പരിചയമുണ്ടോ ??

ഞാൻ രണ്ടാം വർഷ ബിരുദത്തിന് പഠിക്കുമ്പോഴാണ് ക്ളാസ്സിലുള്ള ഒരു പെൺകുട്ടി അടുത്ത കോളേജിൽ ബിരുദാനന്തര ബിരുദത്തിനു പഠിക്കുന്ന ഒരുത്തനുമായി പ്രണയത്തിലാകുന്നത്. ഞങ്ങൾ ചോദിച്ചപ്പോൾ ഇതൊരു കോൺട്രാക്റ്റ്‌ പ്രണയമാണെന്നും 6 മാസം കഴിഞ്ഞാൽ എല്ലാം അവസാനിപ്പിക്കുമെന്നും പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞങ്ങൾക്ക് വിശ്വാസമായില്ല. മാത്രമല്ല അവർ തമ്മിൽ ഒരിക്കലും പിരിയില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല കല്യാണം കഴിക്കുമെന്നുവരെ ഞങ്ങൾ ബെറ്റ് വച്ചു.

കൃത്യമായി ഗിഫ്റ്റുകൾ കൈമാറുകയും ഐസ്ക്രീം പാർലറിലും ഫാൻസി ഷോപ്പിലും കയറി സാധനങ്ങൾ വാങ്ങിച്ചു കൂട്ടുകയും ബൈക്കിൽ കറങ്ങുകയും ആഴ്ചാവസാനം എങ്ങോട്ടെങ്കിലും കറങ്ങാൻ പോയി ഭാര്യാ ഭർത്താക്കൻമാരെ പോലെ ഒരുമിച്ചു താമസിക്കുകയും പതിവായപ്പോൾ ഞങ്ങൾ അവളെ വിലക്കി. ഇത് മെട്രോ സിറ്റിയൊന്നുമല്ല, വെറും സാധാരണക്കാർ ജീവിക്കുന്ന സ്ഥലമാണ്, കല്യാണം കഴിക്കുന്നുവെങ്കിൽ കുഴപ്പമില്ല, അല്ലെങ്കിൽ ജീവിതം തന്നെ നശിച്ചു പോകുമെന്ന്.

ഒന്നും ചെവികൊണ്ടില്ല.

കൃത്യം ആറ് മാസം ആയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഫ്രണ്ട്സിനെയൊക്കെ ഒരു ഹോട്ടലിൽ വിളിച്ച് രണ്ടുപേരും പാർട്ടി തന്നു. ആ നിമിഷത്തിലും ഞങ്ങൾ കരുതിയത് ഇവർക്ക് ഒരിക്കലും പിരിയാനാവില്ല എന്ന് തന്നെയാണ്. പക്ഷെ ഞങ്ങളെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് ഇരുവരും കൈകൊടുത്ത് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു അവസാന ചുംബനവും നൽകി പിരിഞ്ഞു. എങ്കിലും ഞങ്ങളെല്ലാം കരുതിയത് അവർ ഒരാഴ്ചയോ ഒരു മാസമോ കഴിഞ്ഞാൽ വീണ്ടും ഒന്നിക്കുമെന്ന്. പക്ഷെ ഉണ്ടായില്ല, അവളുടെ പിന്നീടുള്ള പെരുമാറ്റത്തിലോ സ്വഭാവത്തിലോ സംസാരത്തിലോ യാതൊരു ഭാവമാറ്റവും ഉണ്ടായില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല ബിരുദം നല്ലനിലയിൽ പാസ്സായി ബിരുദാനന്തര ബിരുദത്തിന് ചേരുകയും അതും കഴിഞ്ഞ് മറ്റൊരാളെ വിവാഹം ചെയ്ത് കുട്ടിയൊക്കെയായി സന്തോഷത്തോടെ കഴിയുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്...

ഇടയ്ക്ക് നാട്ടിൽ വരുമ്പോൾ എല്ലാവരും കണ്ടുമുട്ടാറുണ്ട്. ഇടയ്ക്ക് അവളെയൊന്നു ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാൻ നമ്മൾ പഴയ കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ഇതൊക്കെ എന്ത് എന്ന ഭാവത്തിൽ നോക്കി അവളും കൂടെ ചിരിക്കും.

പെണ്ണ് വല്ലാത്തൊരു സംഭവമാണെന്ന് തോന്നാറുള്ളത് പലപ്പോഴും അവളെക്കുറിച്ചോർക്കുമ്പോഴാണ്.

എത്ര സുഖ സുന്ദരമായാണ് അവരിങ്ങനെ പരകായ പ്രവേശം നടത്തുന്നത്. ഇവിടെ ഒരു കാര്യത്തിൽ ഞങ്ങളെല്ലാം അവളോട്‌ യോജിക്കുന്നു. അവളവനെ കൃത്യമായും കാലാവധി വച്ചാണ് പ്രണയിച്ചതും അതു കഴിഞ്ഞ് പിരിഞ്ഞതും.

ഇതിനേക്കാൾ വലിയ കാമുകീ കാമുകന്മാരെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഒരിക്കലും പിരിയില്ല. പിരിയേണ്ടി വന്നാൽ അത് രണ്ടുപേരുടെയും മരണം കൊണ്ടായിരിക്കും എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് ഹൃദയവും മനസ്സും ശരീരവും പങ്കിട്ടെടുത്ത് ഒടുവിൽ പരസ്പരം പറ്റിച്ചു പോകുന്നവരെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.

ഈ കഥയൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് ചാലക്കുടിക്കാരി ഫിദയ്ക്ക് ഒരു ആഗ്രഹം. ഒരു ആറ് മാസത്തേയ്ക്ക് പ്രണയിച്ചാലോന്ന്. ഞങ്ങൾ പ്രണയം തുടങ്ങി. പക്ഷെ ആ സമയത്ത് നല്ല തിരക്കിലും യാത്രയിലുമായതുകൊണ്ട് പ്രണയിക്കാൻ സമയം കിട്ടിയില്ല. ആറു മാസത്തിനിടയിൽ വിളിച്ചത് തന്നെ മൂന്നോ നാലോ പ്രാവശ്യം. കാലാവധി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞങ്ങൾ വീണ്ടും പഴയ പോലെ സുഹൃത്തുക്കളായി. ഇന്നും അത് നിർബാധം തുടരുന്നു.

തമ്മിൽ ഭേദം തൊമ്മനല്ലെ...!!!

#contractromance #contractrelationship #relationship #pranayam #life #6month #lifequotes Romance

ഹരിയാനക്കാരി ഗീതാഞ്ജലി റാട്ടി

 Episode -13 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

കൊച്ചിയിൽ നിന്ന് ട്രെയിൻ കയറുമ്പോൾ കൂട്ടിനാരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. തൃശ്ശൂർ എത്തിയപ്പോൾ ചപ്പാത്തി വാങ്ങി കഴിച്ചു കിടന്നു.

രാവിലെ എഴുന്നേറ്റപ്പോഴാണ് മനസ്സിലായത് ആ ബോഗിയിലുള്ള പകുതി യാത്രക്കാരും ഡൽഹി ജാമിയ മിലിയ ഇസ്ളാമിയ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ Msc കെമിസ്ട്രി സ്റ്റുഡന്റസ് ആണെന്ന്.

മലയാളികൾ ആരും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. രാവിലെ നല്ല തണുപ്പ്. മഡ്ഗാവ് സ്റ്റേഷനിൽ ഇറങ്ങി നല്ലൊരു മസാല ചായ വാങ്ങി കുടിച്ചു വീണ്ടും സീറ്റിൽ വന്നിരുന്നു. കൂട്ടിന് ഗുലാംനബിയുടെ ഗസലും ഫൈസൽ ബ്രോയുടെ പൂമരവും...

ഇടയ്ക്ക് ഓഷോയുടെ ഫലിതങ്ങളും സി.വി.ബാലകൃഷ്ണന്റെ അവനവൻറെ ആനന്ദം കണ്ടെത്താനുള്ള വഴികളും. ഇടയ്ക്ക് ഒരു പ്രൊഫസർ വന്ന് കമ്പനി തന്നതൊഴിച്ചാൽ പ്രത്യേകിച്ചൊന്നും സംഭവിച്ചില്ല. അങ്ങനെ ആ ദിവസവും പോയി കിട്ടി.

സാധാരണ എവിടെയും ഇടിച്ചു കയറി സംസാരിക്കുന്ന എനിക്ക് വണ്ടി കയറുമ്പോൾ തന്നെ രേഷൂൻറെ ഇൻസ്ട്രക്ഷൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഓരോ പുതിയ വള്ളിക്കെട്ടിനെയെടുത്തു തലയിൽ വെച്ച് കൊണ്ട് ഇങ്ങോട്ട് കയറി വരണ്ടാന്ന്. നോക്കീം കണ്ടും പോകണമെന്നൊക്കെ. ഈ പെങ്ങമ്മാരെ കൊണ്ട് തോറ്റു.

രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് ഫെയ്‌സ്ബുക്കിലും വാട്ട്സ് ആപ്പിലും കുത്തിക്കളിച്ചോണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് തൊട്ടടുത്ത കുപ്പയിൽ നിന്നും ഒരു പെൺകുട്ടി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എൻറെയടുത്തു വന്നിരുന്നത്. പതുക്കെ പരിചയപ്പെട്ടു.

ഹരിയാനയിലെ ജാട്ട് വിഭാഗത്തിൽ പെട്ട ഗീതാഞ്ജലി റാട്ടി എന്ന പെൺകുട്ടിയുടെ ആഗ്രഹങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളും പങ്കുവെച്ചപ്പോൾ കുറെയേറെ സാമ്യതകളുണ്ടായിരുന്നു.
അച്ഛൻ അമ്മ ചേട്ടൻ അനിയൻ എന്നിവരടങ്ങുന്ന അവളുടെ കുടുംബം അവിടത്തെ വലിയൊരു ജന്മി കുടുംബമാണ്. പക്ഷെ ജീവിതത്തിൻറെ ആ പളപളപ്പിലൊന്നും താത്പര്യമില്ലാതെ ഡൽഹിയിൽ ചെറിയൊരു ജോലി ചെയ്ത് സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് Msc കെമിസ്ട്രി ചെയ്യാൻ തോന്നി ജാമിയ മിലിയ ഇസ്ളാമിയ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ വീണ്ടും ചേർന്നത്. ഏപ്രിലിൽ ക്ലാസ്സ് കഴിയും. Phd ചെയ്യണം, യാത്ര ചെയ്യണം, സോഷ്യൽ വർക്ക് ചെയ്യണമെന്നൊക്കെയുള്ള നിറയെ ആഗ്രഹങ്ങളുമായി നടക്കുന്ന മുഖത്ത് സദാസമയവും പുഞ്ചിരിയുമായി എല്ലാവർക്കുമിടയിൽ പറന്നു നടക്കുന്ന മലയാളിയെ പോലെ തോന്നിക്കുന്ന ഹരിയാനക്കാരി.

മൂന്ന് മണിക്ക് നിസാമുദ്ദീൻ സ്റ്റേഷനിൽ ഇറങ്ങാൻ വേണ്ടി വാതിലിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ അവൾ ഫോൺ വാങ്ങി ഫെയ്‌സ്ബുക്കിൽ റിക്വസ്റ്റ് അയച്ചു, ഫോൺ നമ്പറും സേവ് ചെയ്തു തന്നു. പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

രാത്രി ഗീതാഞ്ജലിയുടെ മെസ്സേജ് വന്നു. നാളെ രാമകൃഷ്ണ ആശ്രമത്തിൽ കാണാമെന്ന് പറഞ്ഞു. ഞങ്ങൾ അന്ന് കുറേ കറങ്ങി, കുറെയേറെ മനസ്സ് തുറന്നു.

ഞാനുറങ്ങി. വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടുമോ എന്നൊന്നും അറിയില്ല. ഡൽഹിയിലേക്കുള്ള എൻറെ യാത്രകളും ഇനി ഉണ്ടാകുമോ എന്ന് ഉറപ്പുമില്ല. എന്തായാലും ഞങ്ങളുടെ സുഹൃത് ബന്ധം വളരെ സുഖകരമായി പോകുന്നു.

ഇന്നലെയും വിളിക്കുമ്പോൾ അവൾ കൊച്ചിയിലേക്കുള്ള യാത്ര പ്ലാൻ ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു...

#haryana #geethanjalirathi

ഈശ്വരൻ സാക്ഷി

 Episode -12 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

ഒരു അക്കൗണ്ടിങ്ങ് സ്ഥാപനത്തിലേക്ക് താൽക്കാലികമായി മാർക്കറ്റിങ്ങ് ചെയ്യുന്ന ജോലിയിലുണ്ടായിരുന്നു. നാലാമത്തെ നിലയിലുള്ള സ്ഥാപനത്തിലേക്ക് എന്നും പടികൾ കയറി വേണം മുകളിലെത്താൻ. മൂന്നാമത്തെ ഫ്ലോറിൽ മറ്റൊരു വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനത്തിലാണ് സാധനയും സാക്ഷിയും ജോലി ചെയ്യുന്നത്. സാക്ഷി ഇപ്പോഴും റിസപ്‌ഷനിൽ ഇരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് മുകളിലേക്ക് കയറി ചെല്ലുമ്പോൾ അവളെ നോക്കി ചിരിക്കുക പതിവായിരുന്നു. തിരിച്ചും ഒരു നനുത്ത പുഞ്ചിരി എറിയും. ഇങ്ങനെ നോട്ടവും ചിരിയും കൊണ്ട് മാത്രം മാസങ്ങൾ കടന്നു പോയി.

ഓണത്തിന് മുന്നോടിയായി നമ്മുടെ സ്ഥാപനത്തിൽ ഒരു പൂക്കളമത്സരവും മറ്റു കലാപരിപാടികളും വെച്ചു. അത് കാണാനായി ആ ബിൽഡിങ്ങിലെ എല്ലാവരെയും ക്ഷണിച്ചിരുന്നു. ആ ദിവസം അവർ വരികയും ചെയ്തു. അന്നവരുമായി സംസാരിച്ചു. പരിചയപ്പെട്ടു. പായസവും കഴിച്ചു അവർ പോവുകയും ചെയ്തു.

അന്നുച്ചയ്ക്ക് ഞാൻ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ മൂന്നാം നിലയുടെ സ്റ്റെപ്പിനടുത്ത് രണ്ടുപേരും നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. രാവിലെ കണ്ടു സംസാരിച്ച ബലത്തിൽ ഫുഡ് കഴിച്ചോന്ന് ചോദിച്ചു. ഇല്ലെന്ന് മറുപടി കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ ഫുഡ് കഴിക്കാൻ പോകുന്നെന്നും, വരുന്നുണ്ടെങ്കിൽ ഒരുമിച്ചു പോകാമെന്നും പറഞ്ഞപ്പോൾ അവരൊന്ന് ആലോചിച്ചു. പക്ഷെ ആലോചിച്ചു നിൽക്കാതെ പെട്ടന്ന് വരൂ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ സാധന വേഗം ഇറങ്ങി വന്നു. ഒപ്പം സാക്ഷിയും.

ഉഡുപ്പി ഹോട്ടലിലേക്ക് പോയി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. എന്നെ പോലെ തന്നെ അവരും സസ്യാഹാരികൾ ആയിരുന്നു.

ബില്ല് കൊടുക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലും അവർ തന്നെ വിജയിച്ചു. തിരിച്ചു വന്നു മൂന്നാം നിലയിലേക്കെത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ ഒരു നിമിഷം നിന്നു. ഓണത്തിനെന്താ പരിപാടി എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ ഞങ്ങൾ കന്നടക്കാർ ഓണം ആഘോഷിക്കാറില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഓണത്തിൻറെ അന്ന് വീട്ടിലോട്ട് വായോ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ കുറെ നേരം ആലോചിച്ചു. വീണ്ടും ആലോചനയ്ക്കിട നൽകാതെ ഞാൻ ഒരു കുഞ്ഞു പേപ്പറെടുത്ത് അഡ്രസ്സും ലാൻഡ് ഫോൺ നമ്പറും കുറിച്ച് കൊടുത്തു. ഒപ്പം തീയതിയും വരേണ്ട സമയവും. വന്നില്ലെങ്കിൽ ഇനി നമ്മൾ തമ്മിൽ കൂട്ടില്ലെന്നും പറഞ്ഞു ഞാൻ നാലാം നിലയിലേക്ക് കയറിപ്പോയി.

ഓണത്തിൻറെ അന്ന് ഒരു പത്ത് മാണിയോട് കൂടി ലാൻഡ് ഫോണിലേക്കൊരു കോൾ വന്നു. സാധനയായിരുന്നു. ഓട്ടോക്കാരന് വഴി പറഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ വിളിച്ചതായിരുന്നു.

ഏതാനും മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ വീട്ടിനു മുന്നിൽ ഒരു ഓട്ടോ എത്തിച്ചേർന്നു. ഏട്ടനായിരുന്നു വീട്ടിനുള്ളിലേക്ക് അവരെ സ്വീകരിച്ചു കൊണ്ട് വന്നത്.

എനിക്കാകെ എക്സൈറ്റ്മെന്റായിരുന്നു. സാധനയും ഏട്ടനും പെട്ടന്ന് തന്നെ കമ്പനിയായി. അവരെന്തൊക്കെയോ കാര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ സാക്ഷി എന്റെയടുത്തേക്ക് വന്നു. ഞങ്ങൾ വെളിയിലൊക്കെ ഇറങ്ങി പറമ്പിലൂടെ നടന്നു. ഇടയ്ക്ക് തമ്മിൽ നോക്കി ചിരിക്കുമെന്നല്ലാതെ സംഭാഷണങ്ങൾ അധികമുണ്ടായില്ല. ഊണ് റെഡി ആയപ്പോൾ 'അമ്മ വിളിച്ചു. ഞങ്ങളെല്ലാം മേശയ്ക്ക് ചുറ്റുമിരുന്ന് ഊണ് കഴിച്ചു. അപ്പോഴും സാക്ഷി എനിക്കൊപ്പമായിരുന്നു.

ഊണും കഴിഞ്ഞു കുറച്ചിരുന്ന് അവർ പോയി.

രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞായിരുന്നു ഞാൻ വീണ്ടും ഓഫീസിൽ ചെല്ലുന്നത്. മൂന്നാമത്തെ നിലയിൽ എത്തിയപ്പോൾ നിന്നു. സാധന ഓടി വന്നു. കുറേ നന്ദിയൊക്കെ പറഞ്ഞു. സാക്ഷിയെ കണ്ടില്ലെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ലീവാണെന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാൻ പതുക്കെ കയറിപ്പോയി. വേഗം തന്നെ തിരിച്ചിറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് പോയി.

പിറ്റേന്ന് ഓഫീസിൽ എത്തിയപ്പോൾ എനിക്കൊരു കോൾ വന്നു. സാധനയായിരുന്നു മറുതലയ്ക്കൽ. തിരക്കില്ലെങ്കിൽ ഒന്ന് ഫുഡ് കോർട്ട് വരെ വരാമോ എന്ന് ചോദിച്ചു.

ഫുഡ് കോർട്ടിനുള്ളിൽ കയറി പോകുമ്പോൾ അവളാകെ വിളറിയ മുഖവുമായി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.

അവൾ ബാഗ്ലൂരിലേക്ക് ജോലി കിട്ടി പോകുകയാണെന്നും സാക്ഷിയെ എന്നെ ഏൽപ്പിക്കുന്നെന്നും പറയാനായിരുന്നു അവൾ വിളിച്ചത്. ഓണം കഴിഞ്ഞ അന്ന് മുതൽ ഈ കാര്യം പറഞ്ഞത് കൊണ്ടാണ് സാക്ഷി ലീവെടുത്തിരിക്കുന്നത്.

ഞങ്ങൾ ഒരു ചായ കുടിച്ചിറങ്ങി.

രണ്ടു ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ സാക്ഷി ജോലിക്ക് കയറി. മിക്കപ്പോഴും ഞാൻ കയറി പോകുമ്പോൾ അവളോടി വരും. കുറേനേരം സംസാരിച്ചു മാത്രമേ ഞങ്ങൾ പിരിയാറുള്ളൂ.

ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എന്നോടവൾ പറഞ്ഞു. ഒരു ബെറ്റർ ജോബ് അന്വേഷിക്കാൻ. ഞാനും പറഞ്ഞു, എനിക്കും മാറണമെന്നുണ്ടെന്ന്.

രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എൻറെ ഒരു സുഹൃത്ത് വിളിച്ചു ഒരു അഡ്മിൻ ജോലിയുണ്ട്. ഒരു പെൺകുട്ടിയെ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാനവളെ ഇന്റർവ്യൂന് ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു. അവൾ പോയി വന്നതിന് ശേഷം മാനേജർ എന്നെ വിളിച്ചു. അവളൊത്തിരി ചെറുതായി പോയി എന്ന്. ഞാൻ നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ കുറച്ചു മാസം നോക്കും, ഇല്ലെങ്കിൽ ഒഴിവാക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞു എടുത്തു. അവൾ ജോലിക്ക് കയറുന്ന ദിവസം എനിക്കൊരു ബാങ്കിൽ ജോലി കിട്ടി ഞാനും കയറിയിരുന്നു.

അവളുടെ കമ്പനിയിലെ ബാങ്ക് അക്കൗണ്ട് ഞങ്ങളുടെ ബാങ്കിൽ ആയിരുന്നു. പൈസ അടക്കാൻ അവൾ തന്നെയായിരുന്നു ബാങ്കിലേക്ക് വന്നിരുന്നതും. വന്നാൽ എൻറെ കാബിനിൽ വന്നിരിക്കും.

വൈകുന്നേരം എല്ലാ ദിവസവും എനിക്കൊരു കോൾ വരും അപ്പോൾ ഞാൻ ബാങ്കിന് വെളിയിലിറങ്ങി നിൽക്കും. അവൾ ബസ്സിൽ പോകുമ്പോൾ കൈകാണിച്ചു കടന്ന് പോയാൽ ഞാൻ വീണ്ടും അകത്ത് കയറും. ഒരു ദിവസം കൈകാണിച്ചു തിരിയുമ്പോൾ മാനേജരും മറ്റു സ്റ്റാഫും എല്ലാം എൻറെ പുറകിൽ നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

പിറ്റേന്ന് അവൾ ബാങ്കിൽ വരുമ്പോൾ എല്ലാവരും പരസ്പരം നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെ ഞങ്ങളെ പറ്റിയുള്ള ഗോസിപ്പുകൾ ഇറങ്ങിത്തുടങ്ങി. അവളും ഞാനും ഒരുപോലെ അസ്വസ്ഥനായിരുന്നു.

ഒരു ഞായറാഴ്ച ദിവസം ഞാൻ കൂട്ടുകാരുടെ കൂടെ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് അവളുടെ വിളി വന്നത്. 'അമ്മ അവളെ മുറിയിൽ പൂട്ടിയിട്ടിട്ടുണ്ട്. കൂട്ടുകാരിയുടെ കല്യാണത്തിന് പോകാൻ സമ്മതിക്കുന്നില്ലെന്നും ഇനി ഈ വീട്ടിൽ നിൽക്കാൻ പറ്റില്ല. ഞാൻ നിങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്ക് വരട്ടെ എന്നും ചോദിച്ചു. എനിക്ക് ഇതൊക്കെ കേട്ടപ്പോഴേ പകുതി ബോധം പോയി.

എൻറെ രണ്ടു സുഹൃത്തുക്കളോട് കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളെ ടൗണിലേക്ക് വരാൻ പറയൂ എന്ന് പറഞ്ഞു. ഞങ്ങൾ അങ്ങോട്ട് പോയി. ഞാനും അവളും കൂടി ഒരു ഐസ്ക്രീം പാർലറിൽ കയറി സംസാരിച്ചിരുന്നു. ഞാനവളോട് പറഞ്ഞു. ഞാനും നീയും രണ്ടു കുടുംബത്തിൽപ്പെട്ടവരാണ്, നീ എൻറെ വീട്ടിൽ എന്ത് പറഞ്ഞിട്ടാണ് വന്നു താമസിക്കുന്നത്. പോലീസ് കേസായാൽ ആകെ നാണക്കേടാകും. കേസായാൽ രണ്ടുപേരുടെയും നല്ലൊരു ജോലിയാണ് നഷ്ടപ്പെടുമെന്നും, ഭാവിയും അവതാളത്തിൽ ആകുമെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു കൺവിൻസ്‌ ചെയ്ത് ബാഗുമായി വന്നവളെ തിരിച്ചയച്ചു.

പിന്നീട് ബാങ്കിലേക്ക് വന്നാലും അധികം മൈൻഡ് ചെയ്യാതായി. ഇടയ്ക്ക് വേറെ ആൾക്കാരെ അയക്കാൻ തുടങ്ങി. അതിനിടയിലാണ് ഞാൻ ആക്സിഡന്റായി ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടക്കുന്നത്.

ഇടയ്ക്കൊരു ദിവസം നോക്കാൻ വരുന്നെന്ന് പറഞ്ഞു വിളിച്ചു. ഞാൻ ആരെയും കടത്തി വിടെണ്ടന്നു മുൻകൂട്ടി പറഞ്ഞതിനാൽ ആർക്കും തന്നെ അവിടേക്ക് പ്രവേശനമുണ്ടായില്ല.

ഒരാഴ്ചക്കുള്ളിൽ മറ്റൊരു ബാങ്കിൽ ജോലി കിട്ടി ഞാൻ ബാഗ്ളൂരിലേക്ക് ട്രെയിനിങ്ങിന് പോയി. പിന്നീട് വിളിച്ചിട്ടുമില്ല കണ്ടിട്ടുമില്ല.

വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഞാനൊരു അമ്പലത്തിൽ പോയി പ്രദക്ഷിണം വെച്ചു വരുമ്പോൾ അവൾ നടന്നു വരുന്നത് കണ്ടു. എന്നെ കണ്ടില്ല. എത്രയും പെട്ടന്ന് ഞാനവിടെ നിന്നും സ്ഥലം കാലിയാക്കിയിരുന്നു.

Episode -13, Tomorrow 10 PM, Please stay tune here.

ഒളിച്ചോട്ടം...

Episode -11 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

കൊച്ചിയിലെ പഴയ വാസത്തിനിടയിൽ ഒരു രാത്രി എൻറെ സുഹൃത്തിൻറെ കൂടെ വന്നതായിരുന്നു അവൾ. ഒരു പാവം മലയോര ഗ്രാമക്കാരി. തമിഴ് നാട്ടിലെ ചിദംബരത്ത് അണ്ണാമലൈ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ പഠിക്കുന്ന അവൾ തിരിച്ചു പോയപ്പോൾ മുതൽ വിളിക്കുകയും മെസ്സേജയക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് പതിവാക്കിയിരുന്നു. വളരെ നല്ലൊരു ആത്മബന്ധം ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

ആയിടയ്ക്കാണ് അവളെന്നും സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ പറഞ്ഞത്, എന്ത് കഴിച്ചാലും ഛർദ്ദിക്കുമെന്ന്. ഗ്യാസിൻറെ അസുഖമാണെന്ന് സ്വയം വിശ്വസിച്ചു ഏതാണ്ട് രണ്ടു വർഷത്തോളമായി ഗ്യാസിൻറെ മരുന്നും കഴിക്കുന്നുണ്ട്. ഏറെ മൂർച്ഛിച്ചിരിക്കുന്ന സമയത്ത് ഒരു ദിവസം സഹിക്കാൻ വയ്യാതെ ഫോണിൽ കൂടി കരയുന്നത് കേട്ട് സഹതാപം തോന്നിയപ്പോൾ ഏറ്റവും അടുത്ത് തന്നെ നല്ലൊരു ആശുപത്രിയിൽ പോയി സ്കാൻ ചെയ്യാൻ നിർബന്ധിച്ചു. അതിനിടയിൽ പരീക്ഷയും മറ്റു പ്രശ്നങ്ങളും കാരണം നീണ്ടു നീണ്ട് പോയപ്പോഴും ഞാൻ നിർബന്ധിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു.

ഒടുവിൽ ഒരുമിച്ചു പഠിക്കുന്ന കൂട്ടുകാരെ കൂട്ടി പോണ്ടിച്ചേരിയിലെ നല്ലൊരു ആശുപത്രിയിൽ പോയി സ്കാൻ ചെയ്തപ്പോൾ സംഗതി ഇച്ചിരി കോമ്പ്ലിക്കേറ്റഡ് ആയിരുന്നു. സമായാസമയത്ത് ഭക്ഷണം കഴിക്കാത്തതും അതിനെ വേണ്ട സമയത്ത് ശ്രദ്ധിക്കാതിരുന്നതും കാരണം കുടൽ ചുരുങ്ങി വയറ് മുകളിലോട്ട് കയറിയിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഒടുവിൽ സർജറി ചെയ്യണമെന്ന് ഡോക്ടർമാർ വിധിച്ചു. അപ്പോഴും വീട്ടുകാരോ മറ്റു സുഹൃത്തുക്കളോ അന്വേഷിക്കാനോ അവിടെ വരെ ഒന്ന് പോയി കാണാനോ സമയം കണ്ടെത്തിയില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, ഇത്രേം വലിയൊരു പ്രശ്നത്തിലാണ് അവളവിടെ കഴിയുന്നതെന്ന ബോധം പോലും ഇല്ലാതെയാണ് അവരുടെ പെരുമാറ്റമെന്ന് അവൾ പലപ്പോഴായി പറഞ്ഞിട്ട് അറിയാം.

ഇടയ്ക്കിടെ വിളിക്കുമ്പോൾ എന്നോട് അങ്ങോട്ട് പോകാൻ പറയുമായിരുന്നു. പക്ഷെ, അപ്പോഴെല്ലാം ഞാൻ പലകാരണങ്ങൾ കൊണ്ടും പോകുന്നത് മാറ്റിവെച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. കൂടാതെ എന്നെക്കാളും ഇഷ്ടമുള്ള അവളുടെ കൂട്ടുകാരി അറിഞ്ഞാലുള്ള പ്രശ്നവും ഒരു കാരണമായിരുന്നു.

ദിവസമങ്ങനെ കടന്നുപോയി. പലപ്പോഴും വിളിക്കുമ്പോൾ കരയുകയോ സംസാരിക്കാൻ പറ്റാതെ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥയോ വന്നപ്പോൾ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു. ഒറ്റയ്ക്കാണെങ്കിലും ഒന്ന് പോയി വരാം. അവളും പറഞ്ഞു, നീയെങ്കിലും സ്നേഹമുണ്ടെങ്കിൽ വായോ...

അങ്ങനെയാണ് ഒരു ക്രിസ്മസ്സിൻറെ രണ്ട് ദിവസം മുമ്പേ ആരോടും പറയാതെ നേരെ ട്രെയിനിൽ സേലത്ത് പോയി അവിടെ നിന്ന് ബസ്സിൽ ചിദംബരത്തേയ്ക്ക് പോയത്. രാത്രി ഏറെ വൈകി ചിദംബരത്തെത്തി റൂം എടുത്ത് താമസിച്ചു. പിറ്റേന്ന് അവൾക്ക് പരീക്ഷയുണ്ടായിരുന്നു. പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞു അവൾ ക്ലാസ്സിലുള്ള പയ്യനുമായെത്തി. ഞങ്ങൾ നേരെ പിച്ചവാരം കണ്ടൽ കായലിൽ പോയി ബോട്ടിൽ കറങ്ങിയടിച്ചു തിരിച്ചു വന്നു.

അന്നും ഉച്ചയ്ക്കും വൈകുന്നേരവും അവൾ  കഴിച്ചപ്പോൾ മൊത്തം ഛർദ്ദിച്ചു വശം കെട്ടു. രാത്രി അവൾ ഹോസ്റ്റലിൽ പോയി. കൂടെയുള്ള പയ്യൻറെ കൂടെ ഞാനും. അവൻ എന്നോട് ഞാൻ ക്രിസ്ത്യനാണോ എന്ന് ചോദിച്ചു, ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പക്ഷെ അവൻ തിരിച്ചെന്നോട് അവൻ ഹിന്ദുവാണെന്ന് പറഞ്ഞു. അവനെന്താണ് ഉദ്ദേശിച്ചതെന്ന് എനിക്ക് അപ്പോൾ മനസ്സിലായില്ല.

അന്ന് രാത്രി ഞങ്ങൾ അവളെ കൂട്ടി ഡോക്ടറിനെ കാണാൻ പോയി. ഒടുവിൽ ഏറെ വൈകി തിരിച്ചു ഞാൻ റൂമിലെത്തിയപ്പോൾ അവനെന്നെ വിളിച്ചോണ്ടിരുന്നു. ഞാൻ ഫോണെടുത്തില്ല.

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ അവൾ മറ്റൊരു സുഹൃത്തുമായി വന്നു. അവൻ മനഃപൂർവ്വം വന്നതുമില്ല. ചിദംബരത്തെ ഒരു ചർച്ചിൽ പോയി അവൾ ക്രിസ്മസ് കുർബാന കൂടി. ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു വന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചപ്പോഴും അവൾ ഛർദ്ദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

ഉച്ചയ്ക്ക് ഞാൻ അവിടന്ന് ബസ്സ് കയറി. രാത്രി പത്ത് മണിക്ക് സേലം റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി ഓർഡിനറി ടിക്കറ്റിൽ നാട്ടിലേക്ക് ട്രെയിൻ കയറി. ജീവിതത്തിൽ ഇത്രമാത്രം റിസ്‌ക്കെടുത്ത ഒരു യാത്രപോലും ഓർമ്മയിൽ ഇല്ലായിരുന്നു. ഏകദേശം അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഇരുപത്തെട്ട് മണിക്കൂർ യാത്ര.

വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ മുതൽ അവളുടെ സുഹൃത്ത് എന്നെ വിളിക്കുകയായിരുന്നു. എന്തോ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് പോയതിലുള്ള നീരസവും അവൾ പ്രകടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ ഞാൻ പലവിധ തിരക്കുകൾ കാരണം ഓട്ടത്തിലായിരുന്നു.

അതിനിടയ്ക്ക് അവളുടെ സർജറിയും നടന്നു. ആ സമയത്തൊക്കെ അതുവരെ ഇല്ലാത്തവരൊക്കെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നീട് ആശുപത്രിയിൽ നിന്ന് നേരെ അവളുടെ വീട്ടിൽ പോയെന്നറിഞ്ഞു. പിന്നീട് കാര്യമായ വിളിയൊന്നും ഉണ്ടായില്ല. വല്ലപ്പോഴും ഓണത്തിനും വിഷുവിനും ആശംസ മെസ്സേജയച്ചാൽ തിരിച്ചു മെസ്സേജയ്ക്കുമെന്ന് മാത്രം.

ചിലർ അങ്ങനെയാണ്. സ്നേഹത്തിൻറെ അളവിനെ എങ്ങനെ കാണുന്നു എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചാണ് ആ ബന്ധത്തെ എപ്പോഴും മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്നത്.

"തെറ്റുകുറ്റങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലാത്ത സുഹൃത്തുക്കളെയാണ് നമ്മൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതെങ്കിൽ, നമുക്കൊരിക്കലും അവരെ കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ലെന്നു വരാം.."

Episode -12, Tomorrow 11 PM, Please stay tune here.

പഞ്ചാബി സുന്ദരി മോഹന ഡെ

Episode -10 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

ചെന്നൈ ദിനങ്ങളിലെ രസകരമായ ഓർമ്മകളിൽ ഒന്നായിരുന്നു എന്നും വൈകുന്നേരമുള്ള ജിമ്മിൽ പോക്ക്.

പാലാക്കാരനായ ജോബി എഞ്ചിനിയറിങ്ങിൻറെ ബാക്ക് പേപ്പർ എഴുതിയെടുക്കാൻ വന്നതായിരുന്നു. അവന് എൻറെ കോലം കണ്ടിട്ട് അത്രയ്ക്കങ്ങട് ഇഷ്ടായില്ല. എന്നേം കൂട്ടി അവയടെയുള്ള ജിമ്മിലൊക്കെ കയറിയിറങ്ങി. ഒടുവിൽ ഒരു യൂനിസെക്സ് ജിമ്മിൽ കൊണ്ടുപോയി അവൻ തന്നെ അഡ്മിഷൻ എടുത്തു തന്നു.

ജോബി നാട്ടിലേക്ക് പോയപ്പോൾ ഞാൻ കന്തഞ്ചാവടിയിലെ ഫ്ലാറ്റിൽ ഒറ്റയ്ക്കായി. വൈകുന്നേരമുള്ള ജിമ്മിൽ പോക്ക് മുടക്കിയില്ല. അവിടെ ഒരു പഞ്ചാബി പെൺകുട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇംഗ്ലീഷും ഹിന്ദിയും പഞ്ചാബിയും മാത്രം സംസാരിക്കുന്ന അവൾക്ക് അവിടെ ഒരു കൂട്ട് പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവിടെയുള്ള ബാക്കി സ്റ്റാഫൊക്കെ തമിഴന്മാർ പിള്ളേരായിരുന്നു. അവന്മാർക്ക് തമിഴല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അറിയുകേം ഇല്ല.

കുറഞ്ഞ ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ഞാനും അവളും നല്ല സുഹൃത്തുക്കളായി. മോഹന ഡെ എന്നായിരുന്നു അവളുടെ പേര്. നമ്പർ കൈമാറി, ഓർക്കൂട്ട് ഫ്രണ്ട്‌സ് ആയി. ഇടയ്ക്കിടെ ടെക്സ്റ്റ് മെസ്സേജോക്കെ അയച്ചോണ്ടിരിക്കുന്ന അവൾക്ക് ഞാൻ കാര്യമായി മറുപടിയൊന്നും കൊടുക്കാറുണ്ടായിരുന്നില്ല.

അന്നൊരു ദിവസം ഞായറാഴ്ച രാവിലെ ഒന്ന് രണ്ട് ഫ്രണ്ട്സിനെ കറങ്ങാൻ വിളിച്ചപ്പോൾ എല്ലാർക്കും ഭയങ്കര തിരക്ക്. അങ്ങനനെയാണ് ഗത്യന്തരമില്ലാതെ അവൾക്ക് കറങ്ങാൻ കൂടെ വരുന്നോ എന്നു ചോദിച്ചു മെസ്സേജയച്ചത്. തിരിച്ചവൾ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞു മെസ്സേജയക്കുകയും ചെയ്തു.

ഒരുമണിക്കൂറിനുള്ളിൽ അവൾ എൻറെ ഫ്‌ളാറ്റിനടുത്തെത്തി. ഞങ്ങൾ ട്രാൻസ്‌പോർട്ട് ബസ്സിൽ കയറി. ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് മാറിയിരുന്നു. അവൾക്കതത്ര പിടിച്ചില്ലെന്ന് മുഖം കണ്ടപ്പോൾ തോന്നി.

എക്സ്പ്രസ്സ് മാളിലേക്ക് പോയി. അവിടെ കുറച്ചു കറങ്ങി നേരെ ഫുഡ് കോർട്ടിൽ പോയി പിസയും വാങ്ങി കഴിച്ചു ഞങ്ങളിറങ്ങി. ഇത്തവണ ബസ്സിൽ കയറുമ്പോൾ എൻറെ ഒപ്പം ചാടി കയറി എനിക്കൊപ്പം സീറ്റിലിരുന്നു. ഏറെ വൈകിയതിനാൽ ഞാനവളെ ഹോസ്റ്റലിൽ കൊണ്ടുപോയി വിട്ടു. അന്ന് രാത്രി അവളുടെ ഗംഭീര മെസ്സേജ് ആയിരുന്നു. ലൈഫിലെ വൺ ഓഫ് ദി ബെസ്റ്റ് മൊമെന്റ്‌സ്‌ എന്നൊക്കെ മെസ്സേജയച്ചു. ഞാനൊരു പുഞ്ചിരിക്കുന്ന സ്മൈലീയിൽ ഒതുക്കി.

പിന്നീട് ഞങ്ങളുടെ കറക്കം അനന്തമായി തുടർന്നു. വൈകുന്നേരമൊക്കെ അവളിറങ്ങും. രാത്രി ഫൂട്ട് പത്തിലൂടെ സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റിൽ പരസ്പരം ചേർന്ന് കൈയും പിടിച്ചു നടക്കും. തട്ടുകടകളിൽ കയറി ചൂട് ചായ കുടിക്കും. ബേൽ പൂരിയും മസാല പൂരിയും ഒരിക്കൽ പോലും രുചിച്ചു നോക്കാത്ത ഞാൻ അതിൻറെ അഡിക്ടായി മാറി.

മോഹന സായി (സ്പോർട്സ് അതോറിറ്റി ഓഫ് ഇന്ത്യ) യുടെ ജിമ്മനാസ്റ്റിക്ക് സ്റ്റുഡൻറ് ആയിരുന്നു. മൂന്ന് വർഷം ജർമ്മനിയിൽ പോയി പരിശീലനമൊക്കെ കഴിഞ്ഞു വന്നതാണ്.

ഇടയ്ക്ക് ഞങ്ങൾ എവിടെയും കറങ്ങാൻ പോകാതെ എൻറെ ഫ്‌ളാറ്റിൽ തന്നെ ഇരിക്കും. ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു ഭക്ഷണമൊക്കെ ഉണ്ടാക്കി കഴിച്ചു അവിടെത്തന്നെ കിടന്നുറങ്ങും.

ഞങ്ങളുടെ ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് വേറൊരു ദിശയിലേക്ക് പോകുമെന്ന ഘട്ടത്തിലായിരുന്ന സമയത്ത് ഞാൻ ഇന്ത്യ വിടുന്നതിനെക്കുറിച്ചു കാര്യമായി ആലോചിച്ചു. ഒപ്പം അവൾ വരാമെന്നും പറഞ്ഞിരുന്നു.

ആയിടയ്ക്കാണ് അവളുടെ അച്ഛൻ വന്ന് അവളുടെ അമ്മയ്ക്ക് സുഖമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയത്. പിന്നീട് അവൾ വന്നില്ല. എങ്കിലും അവിടെയുള്ളപ്പോഴും കൃത്യമായി വിളിക്കുകയും മെസ്സേജയക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.

ഞാൻ ദുബായിലേക്ക് പോയി. ഇടയ്ക്കൊക്കെ അവളെ വിളിക്കും. വിളി കുറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പരിഭവിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾ ഡൽഹിയിലേക്കും മുംബൈയിലേക്കും മാറി മാറി പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു.

ഇടയ്ക്ക് വിളിക്കുമെന്നല്ലാതെ അതിന് ശേഷം ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല. ഇപ്പോൾ രണ്ടുമൂന്ന് വർഷമായി തമ്മിൽ സംസാരിച്ചിട്ട്. അവളെ പോയി ഒന്ന് കാണണം. വൈകാതെ തന്നെ...

Episode - 11, Today 9 PM, Please stay Tune here.

തട്ടമിട്ട കോഴിക്കോടൻ ഹൽവ

Episode - 9 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

കണ്ണൂർ ക്യാമ്പിലായിരുന്നു ഞാനവളെ കണ്ടത്. അധികമാരോടും സംസാരിക്കാതെ അഹങ്കാരിയായി നടക്കുന്ന മല്ലിഹ നിസാറെന്ന കോഴിക്കോടുകാരി. ആ ക്യാമ്പിൽ പലരുടേയും നോട്ടപ്പുള്ളിയായെങ്കിലും ആരെയും കൂസാതെ നടക്കുന്ന സമയം. രണ്ടാമത്തെ ദിവസം രാത്രി കലാപരിപാടികൾ അവതരിപ്പിക്കാനായി അഞ്ച് ഗ്രൂപ്പുണ്ടാക്കിയപ്പോൾ അവളേതോ ഒരു ഗ്രൂപ്പിൽ പെട്ടു, നിർഭാഗ്യവശാൽ അവളെ ആ ഗ്രൂപ്പുകാർ മൈൻഡ് ചെയ്യാത്തത് കൊണ്ട് അങ്ങുമിങ്ങും നടക്കുന്ന സമയത്താണ് ഞാൻ കണ്ടത്. ഞാൻ ഉൾപ്പെട്ട ഗ്രൂപ്പിലേക്ക് അവളെ ചേർത്ത് നല്ലൊരു റോൾ അവൾക്ക് കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. എന്തായാലും ഭാഗ്യവശാൽ ഞങ്ങളുടെ ഗ്രൂപ്പിന് ഫസ്റ്റ് പ്രൈസ് അടിക്കുകയും ചെയ്തു. അന്ന് രാത്രി ഡിന്നർ അവളെൻറെ കൂടെയിരുന്നായിരുന്നു.

പിറ്റേന്ന് ക്യാമ്പ് കഴിഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോൾ അവൾ ലാൻഡ് ഫോൺ നമ്പറും (അന്ന് മൊബൈൽ പ്രചാരത്തിലില്ലായിരുന്നു) അഡ്രസ്സും തന്നു. ഇടയ്ക്കവൾ വിളിക്കും.

അടുത്ത ക്യാമ്പ് കോഴിക്കോടായിരുന്നു. ഒരാഴ്ച മുമ്പേ അവളുടെ കോൾ വന്നു, "വരുന്നോ എൻറെ നാട്ടിലോട്ട്..."

ക്യാമ്പ് ദിവസം വൈകുന്നേരം ക്യാമ്പ് സ്ഥലത്ത് ഞാനാദ്യം എത്തിയിരുന്നു. അവളെ കൊണ്ട് വിടാൻ ഉമ്മയും ബാപ്പയും വന്നു. ദൂരെ നിന്ന് കണ്ടപ്പോഴേ ഓടിവന്ന് കൈപിടിച്ച് വലിച്ചു ഉമ്മയ്ക്കും ബാപ്പയ്ക്കും മുന്നിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി പരിചയപ്പെടുത്തി. അവർ പോയപ്പോൾ അവിടെയുള്ള ചാമ്പ മരത്തിൻറെ ചോട്ടിൽ പോയി ഞങ്ങളിരുന്നു. കുറെയേറെ സംസാരിക്കാനുണ്ടായിരുന്നു. കൂടെയുള്ളവർക്ക് ചെറുതായി കുശുമ്പുണ്ടായി എന്നത് പിന്നീടുള്ള സംസാരത്തിൽ നിന്നും മനസ്സിലായി. ബാലുവും, രാമുവും, രാജേഷും അത് സൂചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.

ക്യാമ്പ് കഴിഞ്ഞിറങ്ങിയപ്പോൾ ഒരു പതിനെട്ടുകാരൻറെ മനസ്സിലെ ആകുലതകൾ കുറേ ദിവസത്തേയ്ക്ക് വിടാതെ പിന്തുടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ഇടയ്ക്ക് വിളിക്കും, പരസ്പരം കത്തുകളും എഴുതി അയക്കും. പിന്നീടെപ്പോഴോ അതങ്ങ് മുടങ്ങി. ഞാൻ ഡിഗ്രിയും കഴിഞ്ഞു ജോലികൾ മാറി മാറി ചെന്നൈയിലേക്ക് താമസം മാറിയപ്പോൾ ഒരു ദിവസം ചെന്നൈ മെയിലിൽ പോകുമ്പോൾ കോഴിക്കോട് നിന്ന് കയറിയ കൂട്ടത്തിൽ അവളെയും കണ്ടു.

അവൾ എം.ബി.ബി.എസ്സിന് പഠിക്കുന്നത് നിർത്തി ബി.ഡി.എസ്സിന് ചെന്നൈയിൽ ചേർന്നെന്ന് പറഞ്ഞു. സീറ്റുകൾ തമ്മിൽ ദൂരമുണ്ടായതിനാൽ ഇറങ്ങുമ്പോൾ കാണാമെന്നും പറഞ്ഞു ഞങ്ങൾ കിടന്നു.

രാവിലെ നോക്കിയപ്പോൾ അവളെ കണ്ടില്ല. പിന്നീട് ഒരു ദിവസം വീട്ടിൽ ചെന്ന് പഴയ ഓട്ടോഗ്രാഫ് മറച്ചു നോക്കുമ്പോൾ അവളുടെ വീട്ടിലെ നമ്പർ എടുത്ത് വിളിച്ചു. ഉമ്മയാണെടുത്തത്. അവളെക്കുറിച്ചു ചോദിച്ചപ്പോൾ കാര്യമായ മറുപടിയൊന്നും കിട്ടിയില്ല. നമ്പർ ചോദിച്ചപ്പോൾ എൻറെ നമ്പർ അവൾക്ക് കൊടുത്ത വിളിക്കാൻ പറയാമെന്ന് പറഞ്ഞു കട്ട് ചെയ്തു.

എന്തായാലും പിന്നീട് വിളിയൊന്നും ഉണ്ടായില്ല. അതങ്ങനെ പോയി...

Episode - 10, Tomorrow 10 PM. Please stay tune  here.

ആലുവയിലെ കുഗ്രാമത്തിൽ കൂട്ടുകാരിയുടെ വീട്ടിൽ പോയി ഉത്സവം കൂടിയൊരു കഥ.

കാശ്മീരി സുന്ദരി നേഹയുമൊത്തുള്ള ബാഗ്ലൂർ ദിനങ്ങൾ...

Episode - 8 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

ഞാൻ ആക്സിഡന്റായി നാട്ടിൽ കിടക്കവെ ആണ് മറ്റൊരു ന്യൂജനറേഷൻ ബാങ്കിൻറെ ഓഫർ ലെറ്റർ വരുന്നത്. ട്രെയിനിംഗ് ബാഗ്ലൂരിൽ ആയിരുന്നു. അഞ്ചാറ് പല്ല് പോയിട്ടുണ്ട്, കയ്യിലും കാലിലുമൊക്കെ തൊലിയുരിഞ്ഞു മൊത്തം ഫ്രക്ച്ചർ ആയി കിടക്കുന്നുണ്ട്. ഒരാഴ്ച ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടന്ന് എന്റെയൊപ്പം പത്താം ക്ലാസ്സ് വരെ പഠിച്ച ഡെന്റൽ ഡോക്ടർ രാകേഷിനെ കണ്ട് പുതിയ പല്ല് വയ്ക്കാനുള്ള അളവൊക്കെ അവനെക്കൊണ്ടെടുപ്പിച്ചു ഞാൻ ബാഗ്ലൂരിലേക്ക് വണ്ടി കയറി.

ഗാന്ധിനഗർ സെക്കൻറ് സ്ട്രീറ്റിൽ ഇറങ്ങി നേരെ പോയത് കോറമംഗല ബ്രാഞ്ചിലേക്ക്. അവിടെ നിന്ന് കോർപ്പറേറ്റ് നെസ്റ്റെന്ന സ്റ്റാർ ഹോട്ടലിലേക്കും. അവിടെയാണ് ട്രെയിനിംഗ് പിരീഡിൽ ഞങ്ങളുടെ താമസം ഏർപ്പാടാക്കിയിരിക്കുന്നത്. ആദ്യമെത്തിയ എനിക്ക് നല്ലൊരു ബാൽക്കെണിയോട് കൂടിയ റൂം തന്നെ കിട്ടി.

വൈകുന്നേരമാകുമ്പോഴേക്കും പല സ്ഥാലത്ത് നിന്നായി എല്ലാവരും എത്തിച്ചേർന്നു. രാത്രി കഞ്ഞിയിൽ തൈര് ഒഴിച്ചു കഴിക്കും. പകൽ ജ്യൂസും മറ്റും കുടിച്ചു വിശപ്പടക്കും.

ട്രെയിനിംഗ് തുടങ്ങിയപ്പോൾ തന്നെ എൻറെ കാര്യങ്ങൾ ട്രെയിനർ എല്ലാവരോടും പറഞ്ഞു. ഞാൻ ചുമ്മാ ഇരിക്കും. മിണ്ടിയാൽ അധികം സൗണ്ട് വെളിയിൽ വരില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ മോക്ക് ഇന്റർവ്യൂവില നിന്നൊക്കെ രക്ഷപ്പെട്ട് സുഖ സുന്ദരമായി ഇരിക്കും. ആദ്യ ദിവസം എല്ലാവരും പരിചയപ്പെട്ടു. കുറെയധികം മലയാളികൾ. പിന്നെ കന്നഡ, തമിഴ്, ഒരാൾ മാത്രം കാശ്മീരി, നേഹ എന്നായിരുന്നു അവളുടെ പേര്. നല്ല തുടുത്ത ആപ്പിൾ പോലൊരു പെൺകുട്ടി.

ആദ്യ ദിവസം തന്നെ ഉച്ചയ്ക്ക് ഞാൻ ഫുഡ് കഴിക്കുമ്പോൾ നേഹ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു. പക്ഷെ സഹതാപം എനിക്ക് തീരെ ഇഷ്ടമല്ലാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ അവളെ ഗൗനിക്കാതെ ഞാൻ കഷ്ടപ്പെട്ട് ഫുഡ് കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റു.

ട്രെയിനിംഗ് ക്ലാസിലും അടുത്തിരുന്നു. ഞാൻ അവൾക്ക് ഒരു കടലാസിൽ ഒരു കുറിപ്പെഴുതിക്കൊടുത്തു. "I hate senti". അവൾ തിരിച്ചെഴുതി, "Don't crush me..." എന്നിട്ടൊരു വളിച്ച ചിരിയും അതിൽ വരച്ചു വെച്ചു.

ഞങ്ങൾ ഇങ്ങനെ പരസ്പരം കുറേ സന്ദേശങ്ങൾ കൈമാറി. ഒടുവിൽ ട്രെയിനിംഗ് കഴിഞ്ഞു കാറിൽ ഒരുമിച്ചു മടങ്ങി. എൻറെ റൂമിൻറെ തൊട്ടു മുകളിലായിരുന്നു അവളുടെ മുറിയും. വൈകുന്നേരത്തെ ചായ കഴിഞ്ഞു ചുമ്മാ ഇരിക്കുമ്പോൾ അവൾ വന്നു വിളിച്ചു. സാധനങ്ങൾ വാങ്ങാനുണ്ട്, കൂടെ പോകണമെന്ന് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ പുറത്തിറങ്ങി. സാധനങ്ങൾ വാങ്ങിക്കുന്ന കൂട്ടത്തിൽ നല്ലൊരു റെഡ് വൈനും വാങ്ങി.

രാത്രി ഏറെ വൈകും വരെ എൻറെ മുറിയുടെ ബാൽക്കെണിയിൽ ഞങ്ങളിരുന്ന് സിനിമ കണ്ടു. സംസാരിക്കാനുള്ള എൻറെ ബുദ്ധിമുട്ട് അവൾ പരിഹരിച്ചത് അവളുടെ കശ്മീർ കഥകൾ പറഞ്ഞായിരുന്നു. അമ്മയും അനിയത്തിയും മാത്രമേ അവൾക്കിപ്പോഴുള്ളൂ. അച്ചനും മൂത്ത ചേട്ടനും മാമനും കാർഗിൽ യുദ്ധത്തിൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു. ആ കുടുംബത്തിൻറെ മൊത്തം ഭാരവും അവളിലാണിപ്പോൾ. അതുകൊണ്ടാണ് ഇത്രയും ദൂരെ ജോലികിട്ടിയപ്പോൾ വന്നതും.

രണ്ടുമൂന്ന് ദിവസത്തെ ഒരുമിച്ചുള്ള യാത്രയും ട്രെയിനിങ്ങും ഞങ്ങളെ വല്ലാതെ അടുപ്പിച്ചു. മൂന്ന് നേരവും ഭക്ഷണവും മറ്റു കാര്യങ്ങളും അവൾ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഇടയ്ക്കൊരു ദിവസം ഞങ്ങൾ കെയ്ക്കും വൈനും കുടിച്ചു അവളുടെ പിറന്നാൾ ആഘോഷിച്ചു. അന്ന് ഞങ്ങൾ ഉറങ്ങിയത് ഏറെ വൈകിയായിരുന്നു.  ബാൽക്കെണിയിലിരുന്ന് സ്വപ്‌നങ്ങൾ പങ്കുവെച്ചു അവളുടെ മടിയിയിലിരുന്ന് ഉറങ്ങിപ്പോയി.

ട്രെയിനിങിൻറെ അവസാന ദിവസമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. അവൾക്കൊരു കോൾ വന്നു. വീട്ടിൽ നിന്നായിരുന്നു. ട്രെയിനിംഗ് കഴിയുന്നത് വരെ അവൾ ആകെ മൂഡോഫിലായിരുന്നു. വൈകുന്നേരം റൂമിൽ വന്നപ്പോൾ പുറത്തിറങ്ങിയില്ല. ഞാൻ വിളിച്ചപ്പോൾ റൂമിൽ വന്ന് കുറേ കരഞ്ഞു. പിന്നെ വീണ്ടും വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചു എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു. കോൾ വച്ചപ്പോൾ വീണ്ടും കരയാൻ തുടങ്ങി. ഇത്രയും ദിവസം പറന്നു നടന്നവൾ ആകെ തളർന്ന് കിടക്കുന്നു.

പിറ്റേന്ന് അതിരാവിലെ അവളെന്നെ വിളിച്ചു ബസ് സ്റ്റാന്റിൽ പോയി. അവിടെനിന്ന് ഏതോ ഒരു ബസ്സിൽ കയറി ഡൽഹിക്ക് പോയി. അവിടെ എത്തുമ്പോൾ വിളിച്ചു. പിന്നീട് വിളിയൊന്നും ഉണ്ടായില്ല. ഞാൻ കുറേ ട്രൈ ചെയ്തു. ഒടുവിൽ ഓഫീസിൽ പോയി അഡ്രസ് തപ്പിയെടുത്ത് ഒരു കൂട്ടുകാരനെ വിളിച്ചു അന്വേഷിക്കാൻ ഏർപ്പാടാക്കി. ദിവസങ്ങൾ കുറേ കഴിഞ്ഞു. ഒരു വിവരവും ഇല്ല. കൂട്ടുകാരൻ കാശ്മീരിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന ഒരു മേജറുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ അവരുടെ വീടിനടുത്ത് ബോംബ് വീണ് വീടൊക്കെ തകർന്നു. സർക്കാരിൻറെ ഏതോ പുനരധിവാസ കേന്ദ്രത്തിലേക്ക് പോയി, പിന്നീട് മറ്റെവിടേക്കോ വീട് മാറി പോയി എന്നൊക്കെയാണ് അറിഞ്ഞത്.

ഞാൻ നാട്ടിൽ വന്ന് പല്ലൊക്കെ വെച്ചതിന് ശേഷം കണ്ണൂരിൽ പോയി ജോയിൻ ചെയ്തു. കുറേ നാൾ അതെ നമ്പർ മറ്റൊരു മൊബൈലിൽ ഇട്ട് കോൾ വരുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു.

ഇന്നേക്ക് ഞങ്ങൾ കണ്ടിട്ട് എട്ട് വർഷം കഴിഞ്ഞു.

Episode -9 Tomorrow 10 PM, Please stay Tune here.

ആദിയുടെ ചുടുചുംബനങ്ങൾ

Episode -7 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

ചെന്നൈയിലെ ഏടുകളിൽ രസകരമായതും ഏറെ ആസ്വാദ്യകരവുമായ ദിനങ്ങളായിരുന്നു കന്തൻഞ്ചാവടിയിലെ ദിനങ്ങൾ. എൻറെ കൂടെ ജോബ് കൂട്ടിനുണ്ടായിരുന്നു. തൊട്ടടുത്ത് തന്നെയായിരുന്നു ആദിയും അമ്മയും താമസിച്ചിരുന്നത്. ഞങ്ങളൊരു ഇന്റർനാഷണൽ കോൾ സെന്ററിൽ ജോലി ചെയ്യുമ്പോഴാണ് പരിചയപ്പെടുന്നതും കമ്പനി ആകുന്നതും. ആ ഗ്യാങ്ങിൽ തന്നെ സുശാന്തും അഭിയും സാധനയും ഉണ്ടായിരുന്നു. ട്രെയിനിംഗ് പിരീഡിൽ എന്നും കാന്റീനിൽ പോയി ഒരു പാത്രത്തിൽ നിന്നാണ് ഞങ്ങളഞ്ചുപേരും ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചിരുന്നത്.

സാധനയെക്കുറിച്ചു മറ്റൊരു കഥയിൽ വിശദമായി പറയാം. ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും കൂടി കമ്പനി വിട്ടു. ഞാൻ ബാങ്കിൽ തന്നെ കയറി. കൂടെയുള്ള ആദി മറ്റൊരു കമ്പനിയിൽ കയറിയപ്പോൾ തന്നെ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന സ്‌നിതയെ വളയ്ക്കുകയും അവളെ പ്രേമത്തിൻറെ കാണാക്കയത്തിലേക്ക് വലിച്ചിടുകയും ചെയ്തു.

അങ്ങനെ പോകുന്ന ഒരു ദിവസം ഞായറാഴ്ച രാവിലെ ഞാനും ആദിയും ചൊറിയും കുത്തി ഇരിക്കുമ്പോഴാണ്  സ്‌നിത വിളിക്കുന്നത്. ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം മറീന ബീച്ചിൽ കറങ്ങാൻ പോകാം എന്ന് പറയാനാണ് വിളിച്ചത്. പക്ഷെ കൂടെ അവളുടെ റൂം മേറ്റ്സും കൂടി ഉണ്ടാകുമെന്നും പറഞ്ഞു. അവൻ ഇപ്പോൾ തിരിച്ചു വിളിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞു ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് എന്നോട് കാര്യം പറഞ്ഞു. പ്രശ്‌നം അതല്ല, അവൻറെ കയ്യിൽ അഞ്ചിൻറെ പൈസയില്ല. എൻറെ കയ്യിൽ എടുക്കാൻ ഉണ്ടോന്ന് ചോദിച്ചു.ഞാൻ നോക്കിയപ്പോൾ തൽക്കാലിക ആവശ്യങ്ങൾക്ക് വെച്ചിരിക്കുന്ന പൈസ കയ്യിലുണ്ട്. അവന് സാലറി കിട്ടുമ്പോൾ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യാമെന്ന് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ അവൻ സ്‌നിതയെ തിരിച്ചു വിളിച്ചു.

ഉച്ചയ്ക്ക് ഭക്ഷണവും കഴിച്ചു ഒന്ന് വിശ്രമിച്ചു ഞങ്ങൾ നേരെ മറീനാ ബീച്ചിലേക്ക് യാത്രയായി. പല പ്രാവശ്യം വിളിച്ചു. നാല് മാണി കഴിഞ്ഞു, അഞ്ചു മാണി കഴിഞ്ഞു, പിന്നെ വിളിച്ചപ്പോൾ ലോക്കൽ ട്രെയിനിൽ വന്ന് സ്റ്റേഷൻ മാറിപ്പോയെന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. ഒടുവിൽ ഞാൻ ആദിയോട് പറഞ്ഞു. പത്ത് മിനിറ്റ് കാത്തിരിക്കും. അതിനുള്ളിൽ വന്നില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ സ്ഥലം വിടുമെന്ന്.

ഞങ്ങൾ എംജിആർ. മണ്ഡപത്തിനടുത്തേക്ക് നടന്നു. അകലെ നിന്ന് സ്‌നിത വിളിക്കുന്നത് കണ്ടു. കൂടെ രണ്ട് വേറെ പെൺകുട്ടികളും. എൻറെ നടത്തത്തിന് വേഗത കൂടി. ഞങ്ങൾ പുതിയ കുട്ടികളെ പരിചയപ്പെട്ടു. പ്രഭയും, മനീഷയും. മൂവരും ഹരിയാനക്കാരാണ്. ഞങ്ങൾ തീരത്തേക്ക് നടന്നു. ആദി എന്റെയടുത്ത് മലയാളത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്. അവന് സ്‌നിതയെ ഒറ്റയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോയി ഒരു ഉമ്മ കൊടുക്കണം. ബാക്കി രണ്ടെണ്ണത്തിനെ ഞാൻ മെയ്‌ച്ചും നടക്കണം. അതിനാണ് എന്നെ കൂട്ടിയത്. ഞങ്ങൾ ഇരുട്ടിൽ കടലിൽ ഇറങ്ങി. ഞാനും പ്രഭയും കൂടി വെള്ളത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങി ഉന്തു തള്ളുമായി മൊത്തം നനഞ്ഞു. ഒടുവിൽ മനീഷയും കൂടി ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ആദി സ്‌നിതയെ കൂട്ടി എവിടേയ്ക്കോ  മുങ്ങി. കുറേ കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടൊക്കെ മുറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.

ഞങ്ങളവിടന്ന് പുറപ്പെടുമ്പോഴേക്കും ജോബ് എത്തി. പിന്നെ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ ഓട്ടോയിൽ കയറി ഹോട്ടലിൽ വന്ന് ഡിന്നർ കഴിച്ചു. ഒടുവിൽ മടങ്ങുമ്പോൾ രാത്രി ഒരു മണി ആയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ ഒരു ഓട്ടോ പിടിച്ചു. ആദി ആദ്യം കയറി, അവൻറെ മടിയിലേക്ക് സ്‌നിതയും കയറിയിരുന്നു. പിന്നെ ഞാനും പ്രഭയും കയറി ഞങ്ങളുടെ മടിയിൽ മനീഷയും ഇരുന്നപ്പോൾ ജോബിന് ഓട്ടോ അണ്ണൻറെ കൂടെ മുന്നിൽ ഇരിക്കേണ്ടി വന്നു.

വഴിയിലുടനീളം ജോബ് നല്ല പച്ചമലയാളത്തിൽ ഞങ്ങളെ തെറി വിളിക്കുകയായിരുന്നു. അവർക്ക് ഹിന്ദിയും ഇംഗ്ലീഷും അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അറിയുകയും ചെയ്യില്ല. ഒടുവിൽ അവർ താമസിക്കുന്നിടത്ത് കൊണ്ട് വിട്ട് ഞങ്ങൾ മടങ്ങി.

അടുത്ത ആഴ്ച അവർ ഞങ്ങളെ അവരുടെ താമസ സ്ഥലത്തേയ്ക്ക് ക്ഷണിച്ചു. ഞങ്ങൾ പോയപ്പോഴേക്കും ചപ്പാത്തിയും കറിയുമൊക്കെയായി കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങളിരുന്ന് സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ കറൻറ് പോയപ്പോൾ സ്റ്റെയർകേസിലേക്കുള്ള സ്റ്റെപ്പിലും ടെറസിലുമായി ഞങ്ങൾ നിൽക്കുകയായിരുന്നു. സ്‌നിതയും ആദിയും ഒരുമിച്ചു നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പെട്ടന്ന് കറൻറ് വന്നപ്പോൾ രണ്ടും കൂടി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു പരസ്പരം  ചുണ്ട് കടിച്ചു വലിക്കുകയായിരുന്നു. സ്‌നിതയുടെ അരയ്ക്ക് മുകളിലോട്ടും അവൻറെ കൈകൾ പിണഞ്ഞു കിടക്കുകയായിരുന്നു. രണ്ടുപേരും ശരിക്കും ചമ്മി. പിന്നെ ഇരുന്നു ഞങ്ങൾ ഫുഡ് കഴിച്ചിറങ്ങുമ്പോൾ രണ്ടും കൂടി ഞങ്ങളുടെ മുന്നിൽ നിന്ന് തന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു തുരുതുരെ ചുംബിച്ചാണ് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങിയത്.

ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഏതോ വെകുന്നേരം ഞാനും, ആദിയും, ജോബും കൂടി ഇരിക്കുമ്പോൾ പ്രഭ വിളിച്ചു. മറ്റെന്തോ കൂലംങ്കഷമായ ചർച്ചയ്ക്കടിയിൽ ആയിരുന്നതുകൊണ്ട് അവളുടെ ഫോൺ ഞാൻ എടുത്ത് പിന്നെ വിളിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞു. അതവൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു. പിന്നീട് അവൾ വീണ്ടു വിളിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ ഇച്ചിരി ചൂടായപ്പോൾ അവൾ ഹിന്ദിയിൽ അത്ര സുഖമല്ലാത്തൊരു വാക്ക് പറഞ്ഞു. തിരിച്ചു ഞാനും അതിനേക്കാൾ സുഖമില്ലാത്തൊരു വാക്ക് പറഞ്ഞു കട്ട് ചെയ്തു.

ഒടുവിൽ രാത്രി വിളിച്ചപ്പോൾ മൊത്തം പ്രശ്നമായി. പിന്നെ ഞാനുമായി അവരെ കാണരുതെന്ന് അവരെല്ലാം കൂടി ആദിയെ ശട്ടം കെട്ടിച്ചു. അതിനിടയ്ക്ക് ആദി അമ്മയെയും കൂട്ടി നാട്ടിലേക്ക് ഒരൊറ്റ മുങ്ങൽ. പിന്നീടുള്ള കഥ എനിക്കറിയില്ല. എന്തായാലും കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ഞാനും ചെന്നൈ വിട്ടിരുന്നു.

 Episode - 8, Tomorrow 10 PM, Please stay tune here.

ഞങ്ങളെല്ലാം ഉച്ചയ്ക്ക് ബിയറടിച്ചു കിടന്നതേ ഓർമ്മയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. വൈകുന്നേരം എണീക്കുമ്പോഴേക്കും അവളെൻറെ ബെഡിൽ കിടന്ന് എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടക്കുകയായിരുന്നു. ശ്രീരാമകൃഷ്ണയിൽ എം.ബി.ബി.എസ്സിന് പഠിക്കുന്ന റിയ എന്ന കൂട്ടുകാരിയുടെ ഭ്രാന്തുകൾ. 

#MohandasVayalamkuzhy #Chennai #aadhi 

കോൾ സെന്ററിലെ സൗഹൃദം

 Episode - 6 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

ചെന്നൈയിലെ കോൾ സെന്ററിൽ ട്രെയിനിംഗ് കഴിഞ്ഞു ആദ്യത്തെ ദിവസം തന്നെ ടെസ്റ്റ് കോളെടുക്കാൻ ഫ്ലോറിൽ കയറിയതായിരുന്നു. എന്നെ ഇരുത്തിയത് ഒരു മഞ്ഞക്കളർ ചുരിദാറിട്ട പെൺകുട്ടിയുടെ അടുത്തും. അന്ന് കുറച്ചു കോളെടുക്കാനൊക്കെ  പഠിപ്പിച്ചു അവളുടെ ഷിഫ്റ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ഇറങ്ങിപ്പോയി. പിറ്റേന്ന് അവളെ കണ്ടില്ല. മൂന്നാമത്തെ ദിവസം അവൾ വന്ന് കാര്യമായി ജോലിയൊന്നും ചെയ്യുന്നത് കണ്ടില്ല. ഇടയ്ക്ക് കാന്റീനിൽ പോയി ഇരുന്നപ്പോൾ ഞാനും പോയി അവളുടെ മുന്നിലിരുന്നു. ആദ്യം അത്ര മൈൻഡ് ആക്കിയില്ലെങ്കിലും ഞാൻ അലസമായി പേരും മറ്റെന്തൊക്കെയോ ചോദിച്ചു. അവളും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. അവളന്ന് ആ കമ്പനിയിൽ അവസാനത്തെ ദിവസമായിരുന്നു എന്ന് സംസാരമദ്ധ്യേ മനസ്സിലായി. അധികം ലോഹ്യമായില്ലെങ്കിലും എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ എൻറെ ഫോൺ നമ്പർ വാങ്ങി എനിക്ക് മിസ്സ് കോളും തന്ന് നമ്പർ സേവ് ചെയ്തിടാൻ പറഞ്ഞവൾ നടന്നു നീങ്ങി.

ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം അവളെന്നെ വിളിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ വീണ്ടും ബാങ്കിൽ ജോലിക്ക് കയറിയിരുന്നു. ചേതൻ ഭഗത്തിൻറെ  One Night at call center  വായിച്ചപ്പോൾ തോന്നിയ ഒരു ഭ്രാന്തായിരുന്നു കോൾ സെന്ററിൽ ജോലിക്ക് കയറാൻ എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചത്. ആ ഭ്രാന്ത് തീർന്നപ്പോൾ വീണ്ടും പഴയ ജോലിയിൽ തന്നെ കയറുകയുണ്ടായി.

ഞാൻ ചെല്ലുമ്പോൾ ശരവണ ഭവനിലെ ഒരു കോർണറിൽ അവൾ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാൻ രണ്ട് മസാല ദോശയ്ക്ക് ഓർഡർ ചെയ്തു. അവൾ കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ വീട്ടിലെ കുറേ പ്രശ്നങ്ങൾ പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നു. ബാങ്കിൽ നിന്ന് വിളി വന്നത് കാരണം ഞാൻ പതുക്കെ അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു ബാങ്കിലേക്ക് പോയി. പിന്നെ ഇടയ്ക്കിടെ ശരവണ ഭവനിലെ കൂടിക്കാഴ്ചകൾ നിർബാധം തുടർന്ന് കൊണ്ടിരുന്നു.

ഇടയ്ക്കവളുടെ പുതിയ വീടിൻറെ പാലുകാച്ചൽ നടന്നപ്പോൾ ഞാനും പോയിരുന്നു.

പിന്നീട് നാട്ടിൽ നിന്ന് ഒന്നു രണ്ടു കൂട്ടുകാർ ചെന്നൈ വന്നപ്പോൾ അവളും കൂടി ഞങ്ങൾക്കൊപ്പം വന്നു. അവളും ഒരു ദിവസം മൊത്തം ഞങ്ങളുടെ കൂടെ മ്യൂസിയത്തിലും, മറീന ബീച്ചിലും കറങ്ങാൻ ഒപ്പം കൂടി. അന്നൊക്കെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ചേട്ടൻ പറഞ്ഞതുമായിരുന്നു. ഇത് നിനക്ക് പണിയാകാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന്.

വീണ്ടും ശരവണ ഭവനിലെ ചായകുടിയും കണ്ടു മുട്ടലുകളും നിർബാധം തുടർന്നു. ഇടയ്ക്ക് അത്ര പന്തിയല്ലെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ഞാൻ അവളെ കാണുന്നത് കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.

ഒടുവിൽ ചെന്നൈ വിടാൻ പ്ലാനിട്ടപ്പോൾ ഞാൻ അവളോട് പറഞ്ഞില്ല. വീട്ടിൽ പോകാനുണ്ട്, കുറച്ചുനാൾ കഴിഞ്ഞേ തിരിച്ചു വരുള്ളൂ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ യാത്രയാക്കാൻ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വന്നിരുന്നു. കൂടെയുള്ള ചേട്ടനും ഉണ്ടായിരുന്നു. ട്രെയിൻ നീങ്ങിയപ്പോഴാണ് അവൾ പോയത്. വീട്ടിലെത്തി ആ ചേട്ടനെ വിളിക്കുമ്പോൾ അവളിന്നലെ ട്രെയിൻ വിട്ടപ്പോൾ കണ്ണൊക്കെ കലങ്ങി ഒരുമാതിരി കോലത്തിലായിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് വല്ലാണ്ടായി...

ഒന്ന് രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ നാട്ടിൽ വന്നു. പിന്നെ കല്യാണം തീരുമാനിച്ചെന്ന് പറഞ്ഞു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അതിനിടയ്ക്ക് ഞാൻ ദുബായിലേക്ക് പോയിരുന്നു. പിന്നെ വിളിച്ചപ്പോൾ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു, ഭർത്താവിൻറെ  വീട്ടിലാണ് മൊത്തം പ്രശ്നമാണെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു. ഞാൻ പിന്നീട് വിളിച്ചതേയില്ല. ഇടയ്ക്കെപ്പെഴോ എനിക്ക് ജീവിതം മടുത്തു എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു മെസ്സേജയച്ചിരുന്നു. പിന്നീട് യാതൊരു വിവരവും ഉണ്ടായില്ല.

എവിടെയുണ്ടെന്ന് ആർക്കറിയാം...

 Episode -7 Tomorrow 10PM, Please stay tune here.

കാശ്മീരി സുന്ദരി ഷാനുവുമൊത്തുള്ള കോർപ്പറേറ്റ് നെസ്റ്റിലെ ദിനങ്ങളിലെ ഒരേട്...

പൊമറേനിയൻ പെൺകുട്ടി

Episode - 5 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞു ആദ്യം കയറിയത് ഒരു മൊബൈൽ കമ്പനിയുടെ സ്റ്റാഫായിട്ടായിരുന്നു. അതും നാട്ടിൽ തന്നെ. എന്നും വൈകുന്നേരം ഷോറൂമിൻറെ പുറത്ത് ഞങ്ങൾ കുറച്ചുപേർ വായിനോക്കിയിരിക്കുന്ന സമയം. ഷോറൂമിനുള്ളിലേക്ക് ഒരു പൊമറേനിയൻ പട്ടിക്കുട്ടിയെ പോലെ വാത്സല്യം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി കയറി പോയി. ഞാൻ പതുക്കെ അകത്തേയ്ക്ക് പോയി കസ്റ്റമർ ഇരിക്കുന്ന സീറ്റിൽ പോയിരുന്നു. മാനേജർ സോണിയും രാമുവും അവിടെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. നല്ലൊരു നമ്പർ വേണമെന്ന് പെൺകുട്ടി ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ രഹസ്യമായി വയ്ക്കുന്ന ബോക്സിൽ നിന്നും ഒരു നമ്പർ എടുത്ത് കൊടുത്തു. ഫോം പൂരിപ്പിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ അതിൻറെ കവർ എടുത്ത് നോക്കിയപ്പോൾ Booked എന്ന് എഴുതിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. സാധാരണ നല്ല പ്രീപെയ്ഡ് ഫാൻസി നമ്പറുകൾ ആയിരമോ അയ്യായിരമോ നൽകിയാലേ കൊടുക്കാറുള്ളു. ഞാൻ രഹസ്യമായി കവർ സോണിയെ കാണിച്ചപ്പോൾ എന്നെ കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു. ഞാൻ മൗനിയായി. സിം കാർഡ് ആക്റ്റീവ് ചെയ്യാൻ കൊടുക്കുകയും പെൺകുട്ടിക്ക് സിം കാർഡ് കൈമാറുകയും ചെയ്തു. സാധാരണ ഐഡി പ്രൂഫും അഡ്രസ് പ്രൂഫും കിട്ടാതെ ആക്റ്റീവ് ചെയ്തു കൊടുക്കാറില്ല എന്നിരിക്കെ വൈകുന്നേരം 'അമ്മ കൊണ്ടുവന്നു തരാമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അതും കേട്ട് ആക്റ്റീവ് ചെയ്ത് കൊടുക്കുകയായിരുന്നു.

പിറ്റേ ദിവസം  അതേ സമയത്ത് പെൺകുട്ടി വീണ്ടും വന്നു. സിം കാർഡ് ഇതുവരേയും ആക്റ്റീവ് ആയിട്ടില്ല എന്ന പരാതിയുമായി. ഹെഡ് ഓഫീസിലേക്ക് വിളിച്ചു ചോദിച്ചപ്പോൾ അത് ഫാൻസി നമ്പർ ആയത് കൊണ്ട് പോസ്റ്റ് പെയ്ഡ് ആയി മാറ്റാനുള്ള സിം നമ്പർ ആണെന്നും കസ്റ്റമറിന് മറ്റൊരു നമ്പർ കൊടുത്ത് പ്രശ്നം പരിഹരിക്കണമെന്നും പറഞ്ഞത് കേട്ട് പെൺകുട്ടി ആകെ വിഷമിച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ സോണി ഓടിപ്പോയി ഞങ്ങളുടെ മെയിൻ ഓഫീസിലേക്ക് പോയി രണ്ട് മിനിറ്റിനുള്ളിൽ തിരിച്ചു വന്ന് പുതിയൊരു നമ്പർ കൊണ്ടുവന്ന് സ്പോട്ട് ആക്റ്റീവ് ചെയ്ത് കോൾ വിളിച്ചു ഉറപ്പു വരുത്തി കൊടുത്തു. രണ്ടു മൂന്ന് ദിവസമായി പുതിയതായി വാങ്ങിയ സിം കാർഡ് ആക്റ്റീവ് ആയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു നടക്കുന്ന രണ്ടു കസ്റ്റമർ അടുത്തിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഇതൊക്കെ നടക്കുന്നത് എന്നുകൂടി ഓർക്കണം.

എന്തെങ്കിലും ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ വിളിക്കാൻ എൻറെ കമ്പനി നമ്പർ ഞാൻ കൊടുത്തിരുന്നു. രാത്രി എനിക്ക് അവളുടെ കോൾ വന്നു. കുറെ നമ്പറിൽ നിന്ന് തുടർച്ചയായി ടെക്സ്റ്റ് മെസ്സേജ് വരുന്നു. ഒപ്പം മിസ്സ് കോളും. നമ്പർ ചോദിച്ചപ്പോൾ എല്ലാം നമ്മുടെ ഓഫീസിലെ സ്‌റ്റാഫിൻറെ നമ്പറുകൾ ആയിരുന്നു. ഞാൻ നമ്പർ മാറ്റാൻ പറഞ്ഞു. മംഗലാപുരം ഒരു കോളേജിൽ സൈക്കോളജിക്ക് പഠിക്കുന്ന അവൾ പത്ത് ദിവസത്തെ ലീവിന് വന്നപ്പോൾ ഉപയോഗിക്കാൻ എടുത്ത നമ്പർ ആയിരുന്നു അതെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ മറ്റൊരു നമ്പർ തരാമെന്ന് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെയാണ് മറ്റൊരു സ്ഥലത്ത് മിന്നുവിനെ ഞാൻ പോയി കാണുന്നത്. എൻറെ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന അധികം ഉപയോഗിക്കാത്ത മറ്റൊരു കമ്പനിയുടെ സിം കാർഡ് ഞാനവൾക്ക് കൊടുത്ത് പ്രശ്നം പരിഹരിച്ചു.

അന്ന് രാത്രി മുതൽ അവൾ തിരിച്ചു പോകുന്നത് വരെ എന്നെ അവൾ മര്യാദയ്ക്ക് ഉറങ്ങാൻ വിട്ടിട്ടില്ല. ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ ഞാൻ വീട്ടിലെ ലാൻഡ് ഫോണിൽ നിന്നും വിളിച്ചിരുന്നു. അതിലേക്ക് അവളൊരു ദിവസം തിരിച്ചു വിളിച്ചപ്പോൾ അമ്മയാണെടുത്തത്. ഞാൻ ഇല്ലെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അന്ന് മൂന്ന് നാല് പ്രാവശ്യം വിളിച്ചെന്നും ഒടുവിൽ വിളിക്കുമ്പോൾ കരയുകയായിരുന്നു എന്നും 'അമ്മ പറഞ്ഞു. അമ്മയ്ക്ക് ഇതൊന്നും പുതുമയല്ലാത്തത് കൊണ്ട് എന്നോടൊന്നും ചോദിച്ചില്ല.

ഇടയ്ക്കിടെ ഇങ്ങനെ നാട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ ആ നമ്പർ അവൾക്ക് തിരിച്ചു കൊടുക്കും. ഞാൻ ജോലിചെയ്യുന്ന സ്ഥാലങ്ങളിലൊക്കെ അവൾ കയറി ഇറങ്ങിയത് കാരണം മിക്കവാറും എല്ലാവർക്കും മിന്നുവിനെ നല്ല പരിചയമാണ്. ടൗണിലെ മിക്ക ഐസ്ക്രീം പാർലറിലും ഞങ്ങൾ കയറിയിറങ്ങിയിട്ടുമുണ്ട്.

പിന്നീടൊരു ദിവസം അവളെ മൊബൈലിൽ വിളിച്ചു കിട്ടാതായപ്പോൾ അവളുടെ ലാൻഡ് ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു. അവളുടെ അമ്മയെടുത്ത് ആരാണെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ ക്ലാസ്സ് മേറ്റാണെന്ന് അറിയാതെ കള്ളം പറഞ്ഞു. പേര് ചോദിച്ചപ്പോൾ എന്തോ പേരും ചോദിച്ചു. പക്ഷെ അങ്ങനെയൊരു പേരിൽ ആ സ്‌കൂളിൽ ഒരു കുട്ടിയില്ലെന്നു അവർ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു.

അതെ, അവളുടെ 'അമ്മ ആ സ്‌കൂളിൽ വർഷങ്ങളായി ടീച്ചർ ആയിരുന്നു, ഇപ്പോൾ ഹെഡ്മിസ്ട്രെസ്സും.

അതോടെ ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം അവസാനിച്ചു.

Episode - 6 Tomorrow 10 PM, Please stay tune here.

ലൈഫ്റ്റിൽ നിന്നും താഴേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ നേരെ എതിർവശത്ത് നിൽക്കുന്ന ആ വെള്ളാരം കണ്ണുള്ള പെണ്ണിനെ നോക്കി ഞാൻ പറഞ്ഞു, "നിൻറെ കണ്ണുകൾ എനിക്കിഷ്ടായി...".

"കണ്ണുകൾ മാത്രമേ ഇഷ്ടായുള്ളൂ...??"
"അല്ല, നിന്നേയും.." എന്നെനിക്ക് പറയണമെന്നൊരാഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ, ഇതെല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ട് അവളുടെ കാമുകൻ ഞങ്ങൾക്കരികിൽ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു....

സ്‌നിഗ്‌ധ സാഹ അതായിരുന്നു അവളുടെ പേര്.

Episode - 4 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

ദുബായിലെ അഡ്രസ്സ് മാളിൽ വെച്ചാണ് ഞങ്ങളാദ്യമായി കണ്ടുമുട്ടിയത്. MBA ഇന്റേൺഷിപ്പ് ചെയ്യാൻ ബംഗ്ളാദേശിൽ നിന്നും വന്നതായിരുന്നു. അവളിൽ കണ്ണുടക്കിയപ്പോൾ പിന്നാലെ പോയി പിന്തുടർന്ന് കുറേ കറങ്ങി. ഒടുവിൽ ഫുഡ് കോർട്ടിൽ വെച്ചു അടുത്ത് പോയി പരിചയപ്പെട്ടു. ഹിന്ദിയും ഇംഗ്ലീഷും മിക്സ് ചെയ്തായിരുന്നു ഞങ്ങൾ കാണുന്നതുമുതലുള്ള സംസാരം. അന്ന് കുറെയേറെ സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തു.

സ്‌നിഗ്‌ധ സാഹ എന്നായിരുന്നു അവളുടെ പേര്. 'അമ്മ ഇന്ത്യയിലെ ഐ.എ.എസിന്  തുല്യമായ പദവിയിൽ ഇരിക്കുന്ന ആളായിരുന്നു. അന്ന് ഫോൺ നമ്പരും ഫെയ്‌സ്ബുക്ക് ഐഡിയും വാങ്ങി അവൾ പോയി.

അടുത്തൊരു വെള്ളിയാഴ്ച കൂടി ഞാനവളെ അബുദാബിയിൽ വെച്ച് കണ്ടു. അന്ന് അവളുടെ അമ്മയും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. വാത്സല്യ നിധിയായൊരമ്മ.

ബംഗ്ലാദേശിലേക്ക് മടങ്ങിയ സ്‌നിഗ്‌ധ എത്തിയ ഉടനെ വിളിച്ചു. പിന്നെ എന്നും ഒരുപ്രാവശ്യമെങ്കിലും ദിവസവും കഴിക്കുന്ന മരുന്ന് പോലെ അവൾ വിളിക്കുമായിരുന്നു. ഇടയ്ക്ക് സ്കൈപ്പിലൂടെ വീഡിയോ കോളിലും വരും.

ഒത്തിരി തവണ ബംഗ്ളാദേശിലേക്ക് വിസിറ്റിങ്ങിനു പോകാൻ അവൾ ക്ഷണിച്ചു. ഒരു തവണ പോകാൻ ഉറപ്പിച്ചതായിരുന്നു. പിന്നീട് മറ്റെന്തൊക്കെയോ കാരണത്താൽ അത് മുടങ്ങി. അവളുടെ അമ്മയിടയ്ക്ക് വിളിച്ചു പറയും മോൻ വരുന്നുണ്ടെങ്കിൽ വിസ അവർ എടുത്ത് തരാമെന്ന്. പക്ഷെ അവൾക്കിഷ്ടം ഞാൻ ആരെയും അറിയിക്കാതെ അവിടെ പോയി പത്തുപതിനഞ്ചു ദിവസം പറ്റാവുന്നിടത്തൊക്കെ കറങ്ങിയടിക്കാമെന്നുള്ള പ്ലാനിംഗ്‌ ആയിരുന്നു. അതിനിടയ്ക്കാണ് എൻറെ മറ്റൊരു കൂട്ടുകാരിയുടെ കൂടെയുള്ള ഫോട്ടോ  ഫെയ്‌സ്ബുക്കിൽ പ്രൊഫൈൽ ആക്കിയിട്ടത്. ആദ്യമൊക്കെ കാര്യമായൊന്നും ചോദിച്ചില്ല. മിക്കപ്പോഴും ഏതെങ്കിലും പെൺകുട്ടികളുടെ കൂടെയുള്ള ഫോട്ടോ കാണാറുള്ളത് കൊണ്ട് ഇതും അതുപോലെയാണെന്നു കരുതി. പക്ഷെ, ഇടയ്ക്കൊരു ദിവസം നേരിട്ട് എന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചു. കള്ളം പറയേണ്ട ആവശ്യമില്ലാത്തതുകൊണ്ടും സ്‌നിഗ്‌ധ എന്ന ബംഗ്ളാദേശുകാരിയെ നല്ലൊരു സുഹൃത്തായി മാത്രം കണ്ടതുകൊണ്ടും സത്യം സത്യമായി പറഞ്ഞു. പക്ഷെ അവൾക്കത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. പിന്നീട് സംഭവിച്ചതെല്ലാം നാടകീയമായിരുന്നു. ഫെയ്‌സ്ബുക്ക് മെസ്സഞ്ചറിലും വാട്ട്സ് ആപ്പിലും മെസ്സേജയച്ചു. ഇനി തമ്മിൽ കാണുക എന്നൊന്നുണ്ടാവില്ല, നിനക്ക് നിൻറെ ജീവിതം എനിക്ക് എൻറെ ജീവിതം. അവളുമായി ഇനി യാതൊരു തരത്തിലുള്ള ബന്ധവും keep ചെയ്യരുത് എന്നൊരു വാർണിംഗ് മെസ്സേജ്.

പിന്നീടെല്ലാം പെട്ടന്നായിരുന്നു. എല്ലാം ഓരോന്നായി ബ്ലോക്ക് ചെയ്തു. അങ്ങനെ ആ ബന്ധം എന്നെന്നേക്കുമായി വിച്ഛേദിച്ചു.

മൂന്ന് വർഷത്തിന് ശേഷം അവൾ എനിക്ക് ഒരു മെസ്സേജയച്ചു "How are you..??"

ഞാൻ തിരിച്ചു മറുപടി ഇങ്ങനെ അയച്ചു, "Life is beautiful, try to extra ordinary and enjoy the beauty of each and every single moment..."

ഞാനും അവളും തമ്മിലുള്ള സംഭാഷണങ്ങൾക്കിടയിൽ കയറിവരാറുള്ള സ്ഥിരം ശ്ലോകനായിരുന്നു ഇത്.

സ്‌നിഗ്‌ധ ഇപ്പോൾ Phd ചെയ്യുന്നുണ്ട്. മറ്റു വിവരങ്ങളൊന്നും അറിയില്ല... പറ്റുമെങ്കിൽ അടുത്തവർഷം ബംഗ്ളാദേശിലേക്കൊരു യാത്ര പോകണം...

Episode -5 Tomorrow 10 PM. Please stay tune here...

പഞ്ചാബി സുന്ദരി മോഹന ഡേയ്‌ക്കൊപ്പമുള്ള ചെന്നൈ ജീവിതം .

അവൾ കന്യകയായിരുന്നില്ല...

Episode - 3 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

അന്നൊരു വൈകുന്നേരം കുടുംബ സുഹൃത്തായ ചേച്ചി ആശുപത്രിയിൽ പ്രസവിച്ചു കിടക്കുന്നതറിഞ്ഞു കുട്ടിയെ കാണാൻ പോയതായിരുന്നു. അവിടെയിരിക്കുമ്പോൾ വാതിൽ തുറന്ന് നീലയും വെള്ളയും യൂണിഫോമിൽ അമ്മയ്‌ക്കൊപ്പം കയറിവന്ന മഞ്ഞുപോലൊരു പെൺകുട്ടി.
സംസാരത്തിൽ നിന്ന് പ്ലസ് ടു വേനലവധിയുടെ അവസാന പരീക്ഷയും കഴിഞ്ഞുള്ള വരവായിരുന്നു അത്. അന്ന് ഞാനവളെ കാര്യമായി ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല. പക്ഷെ കൂടെയുള്ള എൻറെ കൂട്ടുകാരനും അവളുടെ കസിനുമായ ഋഷി അവളുടെ മൊബൈലിൽ നിന്ന് അവളറിയാതെ അവൻറെ മൊബൈലിലേക്ക് മിസ്സ് കോളടിച്ചു നമ്പർ എടുക്കുന്നത് എൻറെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടിരുന്നു. ഒന്നുമറിയാത്തത് പോലെ ഞാനിരിക്കുകയും ചെയ്തു. പിന്നീടത് ആ കാര്യം ഞാൻ മറന്നു.

മാസങ്ങൾക്ക് ശേഷം അവൻറെ മൊബൈൽ വെറുതെയിരുന്ന് നോക്കുന്നതിനിടയിൽ ആ നമ്പർ ശ്രദ്ധയിൽ പെടുകയും ഉടനെ എൻറെ മൊബൈലിലേക്ക് സേവ് ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. ആദ്യമൊക്കെ ടെക്സ്റ്റ് മെസ്സേജുകളിൽ കൂടി സംസാരിച്ച ഞാൻ അവളെ ഒരു ദിവസം വിളിച്ചു സംസാരിച്ചു. മുമ്പ് പല തവണ ഞാനവളുടെ വീട്ടിൽ പോയിരുന്ന കാര്യം അവൾക്കറിയില്ലായിരുന്നു.

ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ തന്നെ ഞങ്ങൾ നല്ല സുഹൃത്തുക്കളായി. അവളുടെ ഓരോ കാര്യങ്ങളിലും ഞാൻ വേണ്ടതിലധികം ആകുലതകൾ കാണിച്ചു. അവളെങ്ങനെ കോളേജിൽ ചേർന്ന് പഠിക്കുമ്പോഴേക്കും ഞാൻ ജോലി ആവശ്യാർഥം ബാഗ്ലൂരിലേക്ക് പോയിരുന്നു. അവിടത്തെ ജീവിതം മറ്റൊരു തരത്തിലായിരുന്നത് കൊണ്ട് പതുക്കെ നാട്ടിലുള്ളവരുമായുള്ള ബന്ധം തുടരാൻ പറ്റാത്തൊരവസ്ഥ സംജാതമായി. തിരിച്ചു നാട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ അത്യാവശ്യം ബിസിനസ്സും കാര്യങ്ങളുമായി നാട്ടിൽ തന്നെ കറങ്ങുന്ന സമയത്തായിരുന്നു ദേവൻറെ കയ്യിൽ നിന്ന് ആ നമ്പർ വീണ്ടും കിട്ടിയത്. അന്ന് തന്നെ വിളിച്ചു സംസാരിച്ചു. ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ വല്യ ഗ്യാപ്പൊന്നും തോന്നിയിരുന്നില്ലെങ്കിൽ പോലും ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ സംസാരിച്ചിട്ട് ഏകദേശം മൂന്ന് വർഷത്തിന് മുകളിലായിരിക്കുന്നു. പക്ഷെ അതൊന്നും ഞങ്ങളുടെ സംസാരത്തിൻറെ ഇടയ്ക്ക് പോലും കടന്നു വന്നില്ല.

രണ്ടാമത്തെ ആ കണ്ടുമുട്ടലിൽ ഞങ്ങൾ ശരിക്കും പിരിയാനാവാത്ത വിധം സുഹൃത്തുക്കളായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഹോസ്റ്റലിലെ ഇടവേളകളിൽ പലപ്പോഴും ഞങ്ങൾ പലയിടത്തായി കണ്ടു മുട്ടി. അതിനിടയിലാണ് ആ ഞെട്ടിക്കുന്ന വിവരം അവളെന്നോട് പറഞ്ഞത്. കോളേജിലെ ഒരു സീനിയർ പയ്യനുമായി അവൾക്ക് പ്രണയമുണ്ടെന്ന്. പക്ഷെ, എൻറെ വരവോടു കൂടി ഒരു പ്രണയ ഭംഗം അവിടെ സംഭവിച്ചിരുന്നു എന്നത് ഞങ്ങൾക്ക് രണ്ടുപേർക്കും അറിയാമായിരുന്നു. പലപ്പോഴും അവൾ അവനെ വിളിക്കാതായി, കാണാതായി. അവൻ പലപ്പോഴും അവളെ വിളിക്കുമ്പോൾ അവൾ ഞാനുമായി സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടാകും. അവൻറെ കോൾ കണ്ടാൽ പോലും എടുക്കാതെയായി.
അവന് എന്നിലേക്കുള്ള വഴി തുറന്നത് അങ്ങനെയായിരുന്നു. അവൻ എന്നെ വന്നു പരിചയപ്പെട്ടു, അവർ തമ്മിലുള്ള ബന്ധവും പറഞ്ഞു. അതൊന്നും എന്നെ ബാധിക്കുന്ന വിഷയങ്ങളല്ലാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞാനവൻറെ ജൽപനങ്ങളെ മുഖവിലയ്‌ക്കെടുത്തില്ല. പലപ്പോഴും അവൻറെ കാര്യം പറയുമ്പോൾ കരയാറുള്ള അവളോട് ഞാൻ ചോദിച്ചിരുന്നു, അവനെ പിരിയാൻ പറ്റാത്തതായുള്ള എന്തെങ്കിലും ബന്ധം നിങ്ങൾക്കിടയിലുണ്ടായിരുന്നോ എന്ന്. പക്ഷെ അന്നൊന്നും അവൾ സമ്മതിച്ചു തന്നിരുന്നില്ല.

ഒരു വൈകുന്നേരമായിരുന്നു ഞാൻ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നത്. ചായയും കുടിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ശക്തമായ മഴയും ഇടിയും മിന്നലും തുടങ്ങി ഞാനവിടെ ബാക്കിയായി. ഏറെ വൈകിയും ഞാൻ അവളുടെ വീട്ടിൽ തന്നെ ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് അവളുടെ മൊബൈലിലേക്ക് അവൻറെ കോൾ വന്നത്. എടുത്തത് ഞാനും. ഞാനവനോട് ഇനി അവളെ വിളിക്കരുതെന്ന് താക്കീത് ചെയ്തു വിട്ടു. അന്ന് തിരിച്ചു വീട്ടിൽ പോയപ്പോൾ പാതിരാത്രിയിൽ വിളിച്ചു അവൻ അവളെ എന്ത് കൊണ്ട് ഇത്രമാത്രം സ്നേഹിക്കുന്നു എന്നതിൻറെ വലിയ രഹസ്യത്തിൻറെ ചുരുളഴിച്ചു. വലിയൊരു ഞെട്ടലോടെയാണ് ഞാൻ അത് കേട്ടത്.

പിറ്റേന്ന് അവൾ കോളേജിൽ പോയി. ജോലിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഞാനേറെ ദൂരത്തുമായിരുന്നു. പതിനൊന്ന് മണിയോടുകൂടി അവളുടെ റൂം മേറ്റിൻറെ കോൾ വന്നു. അവൾ സൂയിസൈഡ് ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചു, എത്രയും പെട്ടന്ന് വരണമെന്ന് പറഞ്ഞായിരുന്നു ആ വിളി. ഞാനവളോട് സംസാരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു വിഫലമായി ഒടുവിൽ ടൗണിലേക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞു ബൈക്കുമെടുത്ത് ഞാൻ വേഗത്തിൽ അവളുടെ അടുത്തെത്തി. ടൗണിലെ ഐസ്ക്രീം പാർലറിൻറെ ഒരു കോണിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചിരുന്നു. വന്നയുടനെ അവൾ ഒരു വലിയ കവർ എൻറെ മുന്നിലേക്കിട്ടു. ഞാനെടുത്ത് നോക്കിയപ്പോൾ മുഴുവൻ അവളുടെ ഫോട്ടോസ് ആയിരുന്നു. കുറെയെണ്ണം പകുതി കീറിയിട്ടുണ്ട്. അതിൽ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയാൽ കാണാം അവൻറെ കയ്യുടെ കുറച്ചു ഭാഗങ്ങൾ. എല്ലാം തിരികെ കവറിലാക്കി ബാഗിലിട്ട് ഞാനവളെ കുറേ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ നോക്കി. അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു. അവനെ ഇത്രമാത്രം കണക്ട് ചെയ്യുന്ന എന്താണ് ഉള്ളതെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. പകരം ഞാനവളോട് ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചു, അവനിന്നലെ പാതിരാത്രിയിൽ എന്നോടൊരു കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നു, ശരിയാണോ എന്ന്. അതെ എന്നവൾ തലയാട്ടി. എന്തിനത് ചെയ്തു എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവനൊപ്പം ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ജീവിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു.

കുറെ നേരം സംസാരിച്ചു അവളെ കോളേജിലേക്ക് തിരികെ പറഞ്ഞു വിടാൻ ശ്രമിച്ചു വിഫലമായപ്പോൾ വീട്ടിലേക്കെങ്കിലും പൊയ്ക്കോ എന്ന് പറഞ്ഞു. എങ്ങോട്ടും പോകുന്നില്ലെന്ന് തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ ത്രിശങ്കു സ്വർഗ്ഗത്തിലായി. ഒടുവിൽ എൻറെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാമെന്ന് സമ്മതിപ്പിച്ചു. അങ്ങനെ ബൈക്കിന് പിറകിലിരുന്നു. സ്ഥിരം പോകുന്ന വഴിയേ പോയാൽ നാട്ടുകാര് മൊത്തം കാണുമെന്നുള്ള പേടികൊണ്ട് മറ്റൊരു വഴി തിരഞ്ഞെടുത്തു. കുറച്ചു മുന്നോട്ട് പോകുമ്പോഴേക്കും ശക്തമായ മഴ പെയ്തു. അടുത്ത് കണ്ട പെട്രോൾ പമ്പിലേക്ക് വണ്ടി കയറ്റി നിർത്തിയപ്പോൾ അവൾ ഇറങ്ങി ഓടി. ഞാൻ വണ്ടി അവിടെയുള്ള ആളിനോട് പിടിക്കാൻ പറഞ്ഞു അവളുടെ പിന്നാലെ പോയി ഓടി തിരികെ കൂട്ടി വന്നു ബൈക്ക് എടുക്കാൻ നോക്കുമ്പോൾ അടുത്തുള്ള ഓട്ടോയിൽ നിന്നിറങ്ങിയ ആൾ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു. എൻറെ അയൽക്കാരൻ ഓട്ടോ ഡ്രൈവറായിരുന്നു അത്. ഞാനൊന്ന് ചിരിച്ചു, ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് മഴയെ അവഗണിച്ചു നേരെ വീട്ടിലേക്ക് ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി.

മഴ നനഞ്ഞു കുളിച്ചു വരുന്ന ഞങ്ങളെ കണ്ട 'അമ്മ വഴക്കു പറഞ്ഞു. എവിടെയെങ്കിലും നിർത്തി മഴ കഴിഞ്ഞു വരാൻ പാടില്ലായിരുന്നോ മോളെ എന്നൊക്കെ അവളോട് പറയുന്നതും കേട്ടു.
ഞാനും അവളും ഡ്രെസ്സൊക്കെ മാറി വന്ന് ഭക്ഷണവും കഴിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ അവൾ അമ്മയുടെ അടുത്ത പോയി രണ്ട് ദിവസം അവിടെ ഉണ്ടാകുമെന്ന് അമ്മയോട് പറയുന്നത് കേട്ടു. രാത്രിയിൽ അവൾ അമ്മയ്‌ക്കൊപ്പം കിടന്നു. അതിരാവിലെ ഞാൻ ബെഡിൽ നിന്നും തിരിഞ്ഞു കിടന്നപ്പോൾ കൈ തട്ടി നോക്കുമ്പോൾ അവളെൻറെ അടുത്ത് ഇരിക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്. ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു എഴുന്നേറ്റ് നോക്കിയപ്പോൾ ചുമരിൻറെ നാല് ഭാഗത്തും അവളുടെ വലിയ ഫോട്ടോ പശകൊണ്ട് ഒട്ടിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടു. മാർക്കർ പേന കൊണ്ട് ചുറ്റും വലിയ ബോർഡറും വരച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നു. വലിച്ചു കീറാൻ നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ അമ്മയെ വിളിക്കുമെന്ന് ഭീഷണിപ്പെടുത്തി. അവളുടെ വായ പൊത്തിപ്പിടിച്ചു ഞാൻ കാല് പിടിച്ചു അപേക്ഷിച്ചു. ബുദ്ധിമുട്ടിക്കരുതെന്ന്.

രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് ചായ കുടിച്ചു. ഉച്ചയ്ക്ക് ചോറും ഉണ്ട് ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ശരിക്കും പേടിയായി. ഒടുവിൽ അവളെ പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിച്ചു ഓട്ടോ കയറ്റി അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് അയച്ചു.
ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞു പതിവ് പോലെ ഒരു വൈകുന്നേരം അവൾ വണ്ടിയെടുത്തു വന്നു. ബോട്ടിൽ പോകണമെന്ന് വാശി പിടിച്ചു. ഞാൻ പറ്റില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു. അമ്മയോട് പറഞ്ഞു അവളെന്നെ നിർബന്ധിച്ചു കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി. സന്ധ്യയ്ക്ക് ബോട്ടിലൂടെ കുറെ നേരം കറങ്ങി.

അന്ന് ഏറെ വൈകിയാണ് വീട്ടിൽ നിന്നും പോയത്. അന്ന് മുതൽ ഞാൻ ശരിക്കും പേടിച്ചു തുടങ്ങി. എങ്ങനെയെങ്കിലും അവളെ ഒഴിവാക്കുക എന്ന അജണ്ടയുമായി മുന്നോട്ട്പോകാൻ തുടങ്ങിയ സമയമായിരുന്നു അത്. ഫോൺ വിളിച്ചു ആവശ്യത്തിനും അനാവശ്യത്തിനും തല്ല് കൂടാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ പതുക്കെ പിൻവലിഞ്ഞു. എങ്കിലും ആ ആഴ്ച എൻറെ പിറന്നാൾ ദിനമായിരുന്നു. അന്ന് എന്തായാലും അവളെ കാണണമെന്ന് അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. അവൾക്ക് മെസ്സേജയച്ചു പറയുകയും ചെയ്തു. ഇന്ന് അഞ്ചു മണിക്ക് മുമ്പായി നീ എന്നെ വന്നു കണ്ടില്ലെങ്കിൽ ഇനി കാണേണ്ടതില്ലെന്ന്.

ക്ളോക്ക് നോക്കി കിടന്ന ഞാൻ അറ്റാക്ക് വന്നു മരിക്കും എന്ന് തോന്നി. കൃത്യം നാലരയ്ക്ക് അവൾ വീട്ടിലെത്തി, ഒപ്പം അവളുടെ 'അമ്മ കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു. റൂമിൽ കിടക്കുകയായിരുന്ന എൻറെ അരികിലേക്ക് വന്ന് ഗിഫ്റ്റ് ബെഡിൽ വച്ച് അവൾ തിരികെ പോകുമ്പോൾ ഞാനവളുടെ കൈ പിടിച്ചു. ബലമായി വലിച്ചു കൈ വിടുവിച്ചുകൊണ്ടവൾ പുറത്തേക്ക് പോയി. രണ്ടമ്മമാരും കൂടി സംസാരിച്ചു നിൽക്കുന്നിടത്തേയ്ക്ക് മാറിനിന്ന് അവൾ ചായയും കുടിച്ചു അമ്മയെ കൂട്ടി ഒന്നും പറയാതെ സ്ഥലം വിട്ടു.

ഒരു സ്പടികത്തിൻറെ ശില്പമായിരുന്നു അവൾ തന്ന ഗിഫ്റ്റ്. എടുത്തപ്പോൾ കയ്യിൽ നിന്ന് താഴെ വീണ് രണ്ടായി പിളർന്നു. ഞാൻ എടുത്ത് ഒട്ടിച്ചു വച്ചപ്പോഴും അത് ഇളകി മാറി.
പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ സംഘർഷ ഭരിതമായിരുന്നു. അവളുടെ അച്ഛനൊക്കെ വിളിച്ചു ഇനി കാണരുത്, വിളിക്കരുത് എന്നൊക്കെ കേണപേക്ഷിച്ചു. ഒരച്ഛൻറെ വാക്കിനെ ധിക്കരിക്കാൻ തോന്നിയില്ല. അന്ന് ഉപേക്ഷിച്ച ബന്ധമായിരുന്നു ഞങ്ങൾ....

ഉപേക്ഷിക്കാൻ ഞാൻ കുറേ കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുകയായിരുന്നു എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം. അവളുടെ കാമുകൻ അന്ന് രാത്രി വിളിച്ചു പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ പിറ്റേന്ന് ഐസ്ക്രീം പാർലറിൽ വെച്ച് ഞാൻ അവളോട് ചോദിച്ചിരുന്നു. അവനെ മറക്കാനാവാത്ത വിധം എന്ത് ബന്ധമാണ് നിങ്ങൾ തമ്മിൽ ഉള്ളതെന്ന്.

"ഞങ്ങൾ അഞ്ചു തവണ സെക്സിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്നു" എന്നാണ് അവൾ എന്നോട് പറഞ്ഞ മറുപടി.
അതെ അവൾ കന്യകയായിരുന്നില്ല. അതറിഞ്ഞത് മുതൽ ഒരു സാധാരണ യാഥാസ്ഥിതിക കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ചു വളർന്ന എനിക്ക് അവളൊരു ഭാരമായി തോന്നി. അന്ന് പക്ഷെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയാൽ അവളെന്തെങ്കിലും കടുംകൈ ഒപ്പിച്ചാൽ അകത്താക്കുന്നത് ഞാനായിരിക്കും എന്ന ബോധമുള്ളത് കൊണ്ട് എല്ലാം സഹിച്ചായിരുന്നു പിന്നീടുള്ള നീക്കങ്ങളൊക്കെ.
വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഈ മഹാനഗരത്തിൽ ഞാനവളെ കണ്ടുമുട്ടി. സുഖമാണോ എന്ന രണ്ടു വാക്കുകളിൽ സംസാരം ഒതുക്കി ഞാൻ എൻറെ തിരക്കുകളിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു.

Episode -4 Tomorrow 10 PM. Please stay tune here...

രണ്ട് വർഷത്തോളം പിന്നാലെ നടന്ന് സുഹൃത്തായ ഇന്നും ആ സൗഹൃദം ഹൃദയത്തോട് ചേർത്തു പിടിക്കുന്ന തട്ടത്തിൻ മറയത്തെ പെണ്ണ്...

ചങ്കുറ്റത്തോടെയുള്ള എൻറെ ആദ്യ പ്രൊപ്പോസൽ

Episode - 2 (ഞാൻ കണ്ട 50 പെണ്ണുങ്ങൾ)

അബുദാബിയിലെത്തിയ ആദ്യകാലങ്ങളിൽ രാത്രി പ്രത്യേകിച്ചൊരു പണിയുമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് തന്നെ രാത്രിയിൽ കിളികളെ പിടിക്കാനിറങ്ങും. ആരെയെങ്കിലും ഓൺലൈനിൽ കാണുകയാണെങ്കിൽ ചുമ്മാ ഹായ് കൊടുക്കും. പത്തുപേർക്ക് കൊടുത്താൽ ഒരാളെങ്കിലും തിരിച്ചു ഹായ് പറയും എന്നുള്ള വിശ്വാസം തന്നെ...

വിശ്വാസം, അതല്ലേ എല്ലാം...

രണ്ടുമൂന്ന് മാസം തുടർച്ചയായി ഹായ് പറഞ്ഞിട്ടും മൈൻഡ് ചെയ്യാത്തൊരു നാട്ടുകാരി കൊച്ചുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ ഇടയ്ക്ക് വന്ന് ഹായ് ഇട്ടിട്ട് പോകും. പിന്നെ ഇടയ്ക്ക് എൻറെ എന്തേലും കുറ്റം തോണ്ടിയെടുത്തു കണ്ടുപിടിച്ചു വന്നു ചോദിക്കും. എന്ത് പറഞ്ഞാലും ഞാൻ കൃത്യമായി സമ്മതിച്ചു കൊടുക്കും. പറയുന്നത് മൊത്തം എന്നെക്കുറിച്ചുള്ള കുറ്റമാണെന്നോർക്കണം. അങ്ങനെ എന്നെക്കുറിച്ചുള്ള കുറ്റങ്ങളെല്ലാം കണ്ടെത്തി തീർന്നപ്പോൾ ഞങ്ങൾ നല്ല സുഹൃത്തുക്കളായി മാറി. സൗദിയിൽ നേഴ്സാണ്. ഇടയ്ക്ക് വിളിക്കുകയും ചെയ്യും. അങ്ങനെയിരിക്കെ എനിക്ക് എൻറെ വീട്ടിൽ നിന്നും അവൾക്ക് അവളുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും ലൈഫ് പാർട്ണഴ്സ്സിനെ തിരഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാലം. എനിക്ക് വരുന്ന മിക്ക ഫോട്ടോയും അവൾക്കും അവൾക്ക് വരുന്ന മിക്ക ഫോട്ടോയും എനിക്കും കൈമാറി അഭിപ്രായം ചോദിക്കുമായിരുന്നു. രണ്ടുപേർക്കും ആരെയും ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല എന്നതാണ് രസകരം.

ഒരു ദിവസം ഉച്ചയ്ക്ക് ഓഫീസിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഫോണെടുത്ത് അവളെ വിളിച്ചു. എനിക്ക് ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ടെന്നും ദേഷ്യപ്പെട്ട് ഫോൺ കട്ട് ചെയ്യരുതെന്നും വളരെ പതുക്കെ ആലോചിച്ചുത്തരം പറയണമെന്നും പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.

ഞാൻ നേരെ അവളോട് കാര്യം പറഞ്ഞു, എനിക്കും നിനക്കും വീട്ടുകാർ പാർട്ണർസിനെ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ട്. നമുക്ക് പരസ്പരം അറിയുകേം ചെയ്യാം. ഞാൻ എൻറെ അച്ഛനെയും അമ്മയേയും നിൻറെ അച്ഛനുമമ്മയേയും കാണാൻ പോകാൻ പറയട്ടെ എന്ന് ചോദിച്ചു. അവൾ അത്രയ്ക്കൊന്നും  പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. എങ്കിലും ആ മൗനം അതൊരു തരം സമ്മതമല്ലേ എന്ന് എനിക്കുറപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ആദ്യമായിട്ടാണൊരു പെൺകുട്ടിയെ ചങ്കുറ്റത്തോടെ പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്യുന്നത്. ഒരു പക്ഷെ അവസാനമായിട്ടും.

അത് കഴിഞ്ഞു ഫോൺ വെച്ചപ്പോഴാണ് ബോധോദയമുണ്ടായത്. പെട്ടന്ന് വീണ്ടും ഫോണെടുത്തു അവളെ വിളിച്ചു. ആകാംഷയോടെ അവളുടെ ഉയരം എത്രയാണെന്ന് ചോദിച്ചു. എൻറെ ചങ്ക് തകർക്കുന്ന മറുപടിയാണ് അങ്ങേ തലയ്ക്കൽ നിന്നും  5.8  എന്ന് കേട്ടപ്പോഴേ ഞാൻ അവളോട് പറഞ്ഞു. തൊട്ട് മുമ്പ് പറഞ്ഞതൊക്കെയും തിരിച്ചെടുത്തോളാൻ. അതെ എൻറെ ഉയരം 5.3  മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

പിന്നീട് ഒരാഴ്ചയ്ക്ക് ശേഷം ഞാൻ നാട്ടിലേക്ക് പോവുകയും എൻഗേജ്മെൻറ് ചടങ്ങുകൾ കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചു പോയപ്പോൾ അവളുടെ കല്യാണം തീരുമാനിച്ചിരുന്നു. അവളോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ ഒഴുക്കൻ മട്ടിൽ പറഞ്ഞു. ആരെ ആയാലും കെട്ടണം. വീട്ടുകാർ പറഞ്ഞു ഞാൻ സമ്മതിച്ചു. അത്രേയുള്ളു. നിരാശ കലർന്നൊരു മറുപടിയായിരുന്നു അത്.

പിന്നീടെന്തോ ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ കാര്യമായ സംസാരങ്ങളൊന്നും തന്നെ ഉണ്ടായില്ല. ഇപ്പോൾ എവിടെയുണ്ടെന്നും ഞാൻ അന്വേഷിച്ചിട്ടില്ല. എന്നെങ്കിലും മുഖാമുഖം കണ്ടുമുട്ടുന്നൊരു ദിവസമുണ്ടാകും എന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാം.

ഒരേ നാട്ടുകാരാണല്ലോ...

Episode - 3 Tomorrow 10 PM. Please stay Tune here...

അടുത്തൊരു വെള്ളിയാഴ്ച കൂടി ഞാനവളെ അബുദാബിയിൽ വെച്ച് കണ്ടു. അന്ന് അവളുടെ അമ്മയും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. വാത്സല്യ നിധിയായൊരമ്മ.